Billardiera heterophylla | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Billardiera | ||
Nazwa systematyczna | |||
Billardiera Moench Meth. 369. 4 Mai 1794 (non J. E. Smith 1793)[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
B. explanata Moench, nom. illeg.[3] | |||
Synonimy | |||
|
Billardiera – rodzaj roślin z rodziny pospornicowatych. Obejmuje 22 gatunki[4]. Wszystkie występują w Australii, zwłaszcza w jej zachodniej części[5]. Zasiedlają miejsca skaliste, cieniste, widne lasy i formacje roślin wrzosopodobnych. Kwiaty zapylane są przez owady[5].
Kilka gatunków uprawianych jest w Australii jako rośliny ozdobne. Poza Australią uprawiane są najbardziej odporne na chłody gatunki – Billardiera longiflora i B. heterophylla. Ten ostatni pochodzi z Australii południowo-zachodniej, ale stał się inwazyjny w południowo-wschodniej części kraju, a także w Portugalii[6]. Owoce kilku gatunków są jadalne[7].
Nazwa rodzaju upamiętnia francuskiego przyrodnika Jacquesa-Juliena Houtou de La Billardière'a (1755-1834), badającego przyrodę Australię w czasie wyprawy d’Entrecasteaux[5].
Morfologia
- Pokrój
- Niskie krzewy i pnącza osiągające wysokość 6 m[5].
- Liście
- Zimozielone, skrętoległe[5], czasem skupione na pędach, pojedyncze, całobrzegie[7], wąskie[5].
- Kwiaty
- Obupłciowe, pojedyncze lub zebrane w szczytowe kwiatostany wierzchotkowe[7]. Działek kielicha jest 5[5], wolnych[5] lub zrośniętych u nasady, czasem nierównej długości[5]. Płatków korony jest 5, zwykle częściowo zrośniętych lub stulonych w rurkę sięgającą zwykle do połowy ich długości, w szczytowej części zwykle odgięte, czasem płatki są wolne i rozpostarte[5][7]. Pręcików jest 5. Zalążnia górna, z 5 owocolistków, jedno- lub dwukomorowa, z licznymi zalążkami, owłosiona lub nie, z pojedynczą, krótką szyjką[5][7].
- Owoce
- Mięsiste jagody barwy niebieskiej, purpurowej, różowej lub białej[5]. Miąższ soczysty, śluzowaty lub włóknisty, z nasionami nieoskrzydlonymi[7].
Systematyka
- Pozycja systematyczna
Rodzaj z rodziny pospornicowatych Pittosporaceae[2][4].
- Wykaz gatunków[4]
- Billardiera coriacea Benth.
- Billardiera cymosa F.Muell.
- Billardiera drummondii (C.Morren) L.W.Cayzer & Crisp
- Billardiera floribunda (Putt.) F.Muell.
- Billardiera fusiformis Labill.
- Billardiera heterophylla (Lindl.) L.W.Cayzer & Crisp
- Billardiera laxiflora (Benth.) E.M.Benn.
- Billardiera lehmanniana F.Muell.
- Billardiera longiflora Labill.
- Billardiera macrantha Hook.f.
- Billardiera mutabilis Salisb.
- Billardiera nesophila L.W.Cayzer & D.L.Jones
- Billardiera ovalis Lindl.
- Billardiera rubens L.W.Cayzer, Crisp & I.Telford
- Billardiera scandens Sm.
- Billardiera sericophora F.Muell.
- Billardiera speciosa (Endl.) F.Muell.
- Billardiera uniflora E.M.Benn.
- Billardiera variifolia DC.
- Billardiera venusta (Putt.) L.W.Cayzer & Crisp
- Billardiera versicolor F.Muell. ex Klatt
- Billardiera viridiflora L.W.Cayzer & D.L.Jones
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-11-03] (ang.).
- 1 2 Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-11-03] (ang.).
- 1 2 Billardiera. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-11-03].
- 1 2 3 4 Billardiera Sm.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-11-03].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Volume I. Trees and shrubs. London: MacMillan, 2002, s. 214. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 114, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- 1 2 3 4 5 6 K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. XV. Flowering Plants. Eudicots. Springer, 2018, s. 543-546. ISBN 978-3-319-93604-8.