Biały Grzbiet – odcinek grani łączącej Długi Giewont z Małą Krokwią w masywie Krokwi (od Kalackiej Kopy do Przełęczy Białego). Grań ta w Kalackiej Kopie odbiega od grani Giewontu w północno-wschodnim kierunku[1] i kolejno wyróżnia się w niej:
- Kalacka Kopa (1583 m),
- Wyżnia Przełęcz Białego (1331 m),
- Biała Czubka (1333 m),
- Niżnia Przełęcz Białego (1310 m)[2].
Południowo-wschodnie stoki Białej Grani to Kalacki Upłaz opadający do polany Kalatówki i Kalackiego Koryta. Stoki północno-zachodnie zwane Popod Perci opadają do Doliny Białego, są w nich dwa żleby: Żleb pod Wrótka i Żleb pod Patyki. Górna część Białego Grzbietu i górna część stoków opadających do Doliny Białego są skaliste[2].
Obecnie Biały Grzbiet jest zalesiony, ale ponad lasem wystają z niego pojedyncze wapienne skały[1]. Dawniej był częściowo trawiasty, był wypasany i wchodził w skład Hali Kalatówki i Hali Białe[3]. Przez obydwie Przełęcze Białego oraz północno-zachodnimi stokami Białego Grzbietu biegnie Ścieżka nad Reglami[1]. Istniał dawniej niebiesko znakowany szlak prowadzący od Przełęczy Białego Białym Grzbietem pod przełęcz Wrótka[4].
- Szlaki turystyczne
Ścieżka nad Reglami, odcinek: Kalatówki – Biały Grzbiet – Dolina Białego
Przypisy
- 1 2 3 Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-08-23].
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Mariusz Zaruski, Na bezdrożach tatrzańskich, Łomianki: Wyd. LTW, 2007, ISBN 978-83-7565-004-4.