Bettina von Arnim
Ilustracja
Portret Bettiny von Arnim, ok. 1890
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1785
Frankfurt nad Menem

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1859
Berlin

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

literatura

Bettina von Arnim, wcześniej Bettina Brentano (ur. 4 kwietnia 1785 we Frankfurcie nad Menem, zm. 20 stycznia 1859 w Berlinie) – niemiecka pisarka. Tworzyła parapamiętniki. Występowała na rzecz zniesienia ucisku Polaków, emancypacji kobiet i szerzenia oświaty wśród ludu. Była siostrą Clemensa Brentano i żoną Ludwiga Achima von Arnima, poetów niemieckich. Debiutowała tomem Korespondencja Goethego z dzieckiem (1835), zestawiając autentyczne listy poety i listy wymyślone przez siebie.

Jej podobizna widniała na banknocie niemieckim o nominale 5 marek.

Życiorys

Była córką Maximiliane von La Roche, po mężu Brentano[1] i Petera Antona Brentano[1]. Jej matka zmarła bardzo wcześnie, bo w wieku 37 lat, po urodzeniu dwanaściorga dzieci. Po jej śmierci opiekę nad siedmiorgiem najmłodszych, w tym Bettiną i jej ukochanym bratem Clemensem, przejęła babcia – Sophie von La Roche. Babka opiekowała się nimi do momentu znalezienia dla nich odpowiednich szkół z internatem[1]. Brentano uczyła się od babci, a także poznawała w jej domu uczonych, pisarzy, artystów, niemieckich jakobinów, francuskich emigrantów[2]. W 1811 roku Bettina Brentano poślubiła Achima von Arnim[2]. Para doczekała się siedmiorga dzieci[2]. W ich domu często kłócono się o pieniądze, o dzieci i ich wychowanie, a także o to, gdzie mają w przyszłości jako rodzina mieszkać[2]. W 1831 zmarł jej mąż[2]. Po śmierci męża Bettina von Arnim postanawia zacząć życie od nowa, jak napisała o niej Christa Wolf[2]. W trzynaście lat napisała pięć książek[2]. Zaczęła przyjaźnić się z Caroline Schelling i Dorotheą Schlegel, braćmi Grimm, Alexandrem von Humboldt, Rahel Varnhagen i jej mężem Karlem Augustem[2].

Była podejrzana o sprzyjanie komunizmowi[2] oraz że jej książka Das Armenbuch, wydana w 1844 roku była jedną z przyczyn wybuchu powstania powstania tkaczy śląskich. Bettina opisała w niej trudną sytuację tkaczy, których zarobki nie wystarczały na życie. Dwa miesiące po wydaniu książki wybuchło powstanie, a Bettina została skazana na 2 miesiące więzienia. Zakazano rozpowszechniania jej książki[3]. Była zwolenniczką Młodych Niemców[2]. Założyła nawet swoje wydawnictwo pod nazwiskiem męża[2].

Zmarła 20 stycznia 1859 w Berlinie[2].

Przeżywanie doznań miłosnych

Jej głód deklaracji miłości był nienasycony, ale nie tylko Goethe, także jej przyjaciółka, Karoline von Günderrode i wreszcie ukochany brat, Clemens, którego poznała dopiero w 1802 czuli w sobie brak miłości[2]. Jej trzy książki opisują jej historię, historię miłości, relacje, jakich doświadczyła w kontaktach z bratem, przyjaciółką i poetą, Johannem Wolfgangem[2]:

  • Goethes Briefwechsel mit einem Kinde (1835)
  • Die Günderrode (1839)
  • Clemens Brentanos Frühlingskranz (1844)

Galeria

Przypisy

  1. 1 2 3 Sophie von La Roche. fembio.org. [dostęp 2020-03-19]. (niem.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Bettine von Arnim. fembio.org. [dostęp 2020-03-20]. (niem.).
  3. ↑ Herder-Institut: Bettina von Arnim und die schlesischen Weber [online], www.herder-institut.de [dostęp 2020-03-23].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.