Dorothea Schlegel
Brendel Mendelssohn
Ilustracja
Dorothea Schlegel, portret Antona Graffa (ok. 1790)
Imię i nazwisko

Dorothea Veit Schlegel

Data i miejsce urodzenia

24 października ok. 1763, 1764
Berlin

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1839
Frankfurt nad Menem

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

pisarstwo

Epoka

romantyzm

Ważne dzieła

Florentin (1801)

Portret Dorothey Mendelssohn Veit Schlegel, namalowany w 1925.
Grób Dorothei Schlegel we Frankfurcie, sektor B, nr. 180.

Dorothea Schlegel[1][2], urodzona jako Brendel Mendelssohn, od 1814 Dorothea von Schlegel (ur. 24 października ok. 1763, 1764 w Berlinie, zm. 3 sierpnia 1839 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecka pisarka, krytyk literacki epoki romantyzmu.

Życiorys

Córka żydowskiego filozofa i pisarza – Mosesa Mendelssohna i Fromet Mendelssohn, z domu Gugenheim[1]. W 1778 na prośbę rodziców wyszła za mąż, za berlińskiego bankiera, Simona Veita[1]. W latach 1787–1793 para doczekała się czterech synów, z których tylko dwóch przeżyło: Johannes Veit[1] i Philipp Veit[1]. Synowie Veit zostali później współzałożycielami nazarejskiej szkoły malarstwa[1]. W 1798 małżeństwo z Veitem rozpadło się. Od 1797 Veit przyjaźniła się z pisarzem, Friedrichem Schlegelem[1]. Schlegel towarzyszył jej po rozwodzie z Veitem w podróży do Jeny, gdzie oboje mieszkali u Augusta Wilhelma Schlegela i jego żony, Caroline[1]. W 1799 została wydana powieść Friedricha Schlegela – Lucinda, która opisywała romans Veit ze Schlegelem i wywołała skandal w kręgach literackich[3]. W 1802 Veit towarzyszyła Friedrichowi Schlegelowi w podróży do Paryża. Tam, w 1804 przeszła na protestantyzm[1] i poślubiła Friedricha Schlegela. W 1808, w Kolonii razem ze swoim mężem przeszła na katolicyzm[1]. Po śmierci męża w 1829 roku zamieszkała we Frankfurcie nad Menem u syna malarza – Philippa Veita[4].

Mieszkała w Wiedniu, Frankfurcie nad Menem i Dreźnie.

Kariera zawodowa

Dorothea Schlegel była znana i podziwiana od 1800[1], i ściśle związane z miastem Jena. Jej jedyna powieść – Florentin[5][6] została opublikowana w 1801 przez Friedricha Schlegela bez podania nazwiska autora.

Ponadto pisała mniejsze artykuły i tłumaczenia[1]. Przetłumaczyła między innymi „Corinne lub Włochy“ – (fr. Corinne ou l'Italie) – Madame de Staël.

Dzieła Dorothey von Schlegel

  • 1800: Recenzje dzieł Basiliusa von Ramdohr, Johanna Jakoba Engela i Évaristea de Parny;
  • 1801: Florentin;
  • 1803: Rozmowy o najnowszych powieściach francuskich kobiet[7];
  • 1804: Historia magika, Merlina.

Upamiętnienie

Część placu z fontanną.

Jej imieniem i nazwiskiem nazwano plac w Berlinie – (niem. Dorothea-Schlegel-Platz), a także ulicę w mieście Lobeda – (niem. Dorothea-Veit-Strasse).

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Dorothea Schlegel, geb. Mendelssohn. wortblume.de. [dostęp 2020-03-30]. (niem.).
  2. ↑ Dorothea Schlegel. zeno.org. [dostęp 2020-03-31]. (niem.).
  3. ↑ Dorothea Schlegel: Erfinderin der romantischen Ehe. deutschlandfunk.de. [dostęp 2014-10-24]. (niem.).
  4. ↑ Dorothea Mendelssohn Schlegel. Jewish Women's Archive [online], jwa.org [dostęp 2020-03-31].
  5. ↑ Dorothea Schlegel: Florentin: Ein Roman. amazon.de. [dostęp 2015-10-17]. (niem.).
  6. ↑ Dorothea Schlegel: Schlegel, Dorothea von: Florentin. Hrsg. v. Friedrich Schlegel. Lübeck u. a., 1801.. deutschestextarchiv.de, 1801. [dostęp 2020-03-30]. (niem.).
  7. ↑ Dorothea Schlegel: Gespräch über die neueren Romane der Französinnen. ds.ub.uni-bielefeld.de, 1803. [dostęp 2020-03-30]. (niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.