Bell 427
Ilustracja
Czeski Bell 427 w wersji medycznej
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Korea Południowa

Producent

Bell Helicopter Textron, Korea Aerospace Industries

Typ

śmigłowiec

Załoga

2

Historia
Data oblotu

11 grudnia 1997

Lata produkcji

1997–2010

Dane techniczne
Napęd

2 × Pratt & Whitney Canada PW207D z układem FADEC

Moc

529 kW każdy

Wymiary
Średnica wirnika

11,28 m

Długość

11,42 m

Wysokość

3,2 m

Masa
Własna

1760 kg

Startowa

2970 kg

Osiągi
Prędkość maks.

259 km/h

Prędkość przelotowa

256 km/h

Prędkość wznoszenia

10,16 m/s

Pułap

3048 m

Zasięg

730 km

Dane operacyjne

Bell 427 – dwusilnikowy, lekki śmigłowiec wielozadaniowy produkcji firmy Bell Helicopter Textron oraz Korea Aerospace Industries.

Historia rozwoju

Oryginalną koncepcją firmy Bell, która zastąpić miała model Bell 206LT TwinRanger, był Bell 407T, stosunkowo prosty śmigłowiec z dwoma silnikami Allison 250-C22B. Jednak Bell doszedł do wniosku, że ładowność oraz możliwości modelu Bell 407T nie są wystarczające, dlatego firma rozpoczęła prace nad nowym lekkim śmigłowcem we współpracy z południowokoreańską firmą Samsung Aerospace Industries (późniejsza Korea Aerospace Industries). W lutym 1996 roku Bell zaprezentował Bell 427 na targach Heli Expo w Dallas. Bell 427 oblatany został 11 grudnia 1997 roku. Maszyna została certyfikowana na rynek kanadyjski 19 listopada 1999 roku, a następnie na amerykański w styczniu 2000 roku, a FAA certyfikowała maszynę do lotów IFR w maju 2000 roku. Pierwsze egzemplarze trafiły do klientów w styczniu 2000 roku. 24 stycznia 2008 roku Bell ogłosił plan oficjalnego zaprzestania produkcji modelu Bell 427, natomiast linię produkcyjną zamknięto w 2010 roku. Następcą modelu jest Bell 429 GlobalRanger[1][2].

Konstrukcja

Bell 427 napędzany jest dwoma silnikami turbowałowym Pratt & Whitney Canada PW207D z systemem FADEC. Podobnie jak Bell 407, model 427 wykorzystuje czterołopatowy wirnik główny ze sztywną, kompozytową piastą wirnika i dwułopatowym wirnikiem ogonowym. Śmigłowiec oferuje osiem miejsc siedzących, w tym pilota w układzie dwa + trzy + trzy. Alternatywne układy obejmują cztery w kabinie głównej lub medycznej mieszczącej dwie pary noszy i dwóch członków personelu medycznego[3][4].

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Gerard Frawley, The International Directory of Civil Aircraft, 2003–2004, p. 47. Aerospace Publications, ISBN 1-875671-58-7.
  2. ↑ Bell 427 Multipurpose Utility Helicopter [online], Aerospace Technology [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  3. ↑ Śmigłowiec Bell 427 [online], generalaviation.pl [dostęp 2020-09-10].
  4. ↑ Bell 427 [online], Heletranz [dostęp 2020-09-10] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.