Baszta Prochowa[1] (ukr. Порохова вежа) – trzykondygnacyjna budowla z piaskowca, położona po wewnętrznej stronie murów obronnych, stanowiąca część systemu fortyfikacji Lwowa, wzniesiona w latach 1554–1556.

Przed wybudowaniem w XVII w. arsenału miejskiego służyła do magazynowania prochu (w czasie wojny), zaś w czasach pokoju przechowywano w niej zboże. Była pokryta słomianym dachem, by w razie wybuchu zgromadzonego w niej prochu nie zostały zniszczone jej grube ściany. Była osiemnastą z kolei basztą miejską z ogólnej liczby 23 baszt utrzymywanych i bronionych przez poszczególne cechy rzemieślników. W 1648 r. mało brakowało aby od kuli wystrzelonej z okna baszty przez mieszczanina Ubaldiniego zginął Bohdan Chmielnicki[2]. W czasie wojny północnej przez pobliską Furtę Bosacką Szwedzi wtargnęli do miasta, do tej pory (od 1353) – niezdobytego przez najeźdźców. W czasach austriackich był tu magazyn mundurów wojskowych. Od XIX w. przed wejściem do baszty stoją dwa marmurowe lwy, od 1959 mieści się w niej Dom Architekta.

Przypisy

  1. ↑ Polski egzonim wprowadzony na 123. posiedzeniu KSNG.
  2. ↑ Historia, kultura. W: Elżbieta i Andrzej Lisowscy: Kieszonkowy przewodnik: Lwów od środka. Warszawa: Read Me, 2007, s. 60. ISBN 978-83-7243-467-8.

Bibliografia

  • Dariusz Jania: FORTYFIKACJE LWOWA W XVII WIEKU. [dostęp 2013-05-26]. (pol.).
  • Przemysław Włodek, Adam Kulewski: Lwów. Przewodnik.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.