Barnim V

Barnim V na obrazie z 1598 r.
książę stargardzki
Okres	od 1377 do 1402
Poprzednik	wydzielone z Księstwa Słupskiego
Następca	Bogusław VIII
książę słupski
Okres	od 1395 do 1402
Poprzednik	Warcisław VII
Następca	podział Księstwa Słupskiego
książę na Słupsku, Sławnie, Darłowie i Szczecinku
Okres	od 1402 do 1403
Poprzednik	wydzielone z Księstwa Słupskiego
Następca	Bogusław VIII
Dane biograficzne
Dynastia	Gryfici
Data urodzenia	przed 20 września 1369
Data śmierci	przed 7 lutego 1403
Ojciec	Bogusław V
Matka	Adelajda Welf
Żona	Jadwiga
Dzieci	Anna

Barnim V (ur. przed 20 września 1369, zm. przed 7 lutego 1403^[1]) – książę stargardzki, słupski, sławieński, darłowski i szczecinecki z dynastii Gryfitów. Syn księcia Bogusława V i Adelajdy Welf.

Panowanie

Był najmłodszym synem Bogusława V. Wraz z bratem Bogusławem VIII władał tzw. ziemią stargardzką. Starszy natomiast Warcisław VII rządził ówcześnie Księstwem Słupskim^[2]. W 1387 immatrykulowany na Uniwersytecie w Pradze (wydział prawa kanonicznego)^[3]. W tym samym roku, Barnim V z braćmi brał udział w porozumieniu dotyczącym objęcia godności biskupiej w Kamieniu przez Bogusława VIII^[3]. W 1402, w kilka lat po śmierci Warcisława VII, doszło do ponownego podziału Księstwa Słupskiego. Barnim V, w wyniku porozumień otrzymał okręg słupski, sławieński, darłowski i szczecinecki, zaś Bogusław VIII okręg woliński, kamieński, gryficki, stargardzki, trzebiatowski i białogardzki^[4][2].

7 maja 1401 książę wstąpił do służby Władysława II Jagiełły. Za posługę na rzecz króla Polski, książę otrzymywał rocznie 400 grzywien groszy polskich, z tym że 200 grzywien otrzymywał na święto Bożego Narodzenia, a resztę w dzień św. Jerzego Męczennika^[2].

Zmarł nagle przed 7 lutego 1403. Jego posiadłości odziedziczył Bogusław VIII.

Rodzina

27 września 1396 Barnim V poślubił jedną z księżniczek litewskich – Jadwigę, bratanicę Witolda, córkę Towciwiłła (Konrada) Kiejstutowicza (J. Zdrenka). Małżeństwo, według współczesnych badań doczekało się córki Anny^[5].

Przypisy

Bibliografia