osada | |
Widok od południa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Liczba ludności (2007) |
65 |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
11-430[2] |
Tablice rejestracyjne |
NKE |
SIMC |
0478575 |
Położenie na mapie gminy Korsze | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego | |
54°14′56″N 21°06′30″E/54,248889 21,108333[3] | |
Strona internetowa |
Błuskajmy Wielkie (niem. Groß Bloßkeim[4]) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Położenie geograficzne
Osada położona na północnych krańcach gminy Korsze w bezpośredniej bliskości z gminą Sępopol w powiecie bartoszyckim. Pod względem historycznym miejscowość leży w Prusach Dolnych, na obszarze dawnej pruskiej Barcji. Pod względem fizycznogeograficznym jest położona na Nizinie Sępopolskiej[5], będącej częścią Niziny Staropruskiej. Na wschód od zabudowań wsi płynie swobodnie meandrujący Guber. W kierunku północno-zachodnim od Błuskajm rozciągają się kompleksy leśne położone między Lwowcem a Romankowem. Osada leży przy drodze lokalnej wyłożonej płytami betonowymi, w odległości 2,8 km od osady Prosna i 4,1 km od wsi Lwowiec.
Historia
Początki osady datuje się na XIV wiek, kiedy to w Sątocznie powstała strażnica puszczańska oraz zamek komturski, a wraz z nimi ulokowano w okolicy osadę rycerską, złożoną z 6 majątków lennych, których właściciele byli podlegli dowódcy zamku. Z czasem osada rozrosła się o kilka rodzin chłopskich, przez co przeobraziła się w małą wioskę, zwaną od co najmniej 1419 roku „Pchla Wieś” (prus. Bluskaimis - blusa, czyli pchła i kaimis, czyli wieś)[6]. Według innej etymologii nazwa pochodzi od pruskiego imienia Blesse[7].
Po wojnie trzynastoletniej, na skutek zmian własnościowych, rycerz Albrecht Vogt otrzymał w ramach żołdu zamek w Sątocznie, a wraz z nim Błuskajmy, które to następnie zostały przejęte przez ród Eulenburgów w 1490 roku, w wyniku małżeństwa córki Albrechta Vogta - Anny[6].
W XVIII wieku Eulenburgowie założyli folwark, który otrzymał nazwę Błuskajmy Małe. Z tego powodu pierwszej miejscowości dodano człon „Wielkie”, który przetrwał do dzisiaj, szczególnie po wydzieleniu Błuskajm Małych w XIX w. od Prosny[6].
Przed wojną, w 1932 roku, zarówno Błuskajmy Wielkie, jak i Małe były folwarkami należącymi do majoratu hrabiego Fritza zu Eulenburga na Prośnie, natomiast po wojnie i przemianach społeczno-gospodarczych w Błuskajmach utworzono państwowe gospodarstwo rolne[6].
W okresie II wojny światowej przez wieś przebiegała kolej wąskotorowa.
Ochrona przyrody
Teren osady i jej okolic jest częścią obszaru Natura 2000, a mianowicie obszaru specjalnej ochrony ptaków Ostoja Warmińska. Jest to także teren wchodzący w skład Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Rzeki Guber[5].
W pobliżu Błuskajm na odcinku 600 m rośnie aleja 50 dębów szypułkowych o obwodzie pnia 150-280 cm. Jest ona od 19.01.1978 zarejestrowana jako pomnik przyrody[8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Obwieszczenie NR 1/2017 Rady Miejskiej w Korszach z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu Statutu Gminy Korsze. 4 stycznia 2018. [dostęp 2022-05-02]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 71 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7093
- ↑ RÖSSEL (RESZEL). Skala 1:100 000. Warszawa: Wojskowy Instytut Geograficzny, 1928.
- 1 2 Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska: geoserwis mapy. [dostęp 2022-05-07]. (pol.).
- 1 2 3 4 Historia miejscowości na obszarze gminy Korsze [online], www.jerzysikorski.pl [dostęp 2022-03-22] (pol.).
- ↑ Tadeusz Korowaj: Dzieje Miasta i Gminy Korsze. Przewodnik historyczny. [w:] Dzieje Miasta i Gminy Korsze. Przewodnik historyczny [on-line]. Starostwo Powiatowe w Kętrzynie, 2007. s. 123-124. [dostęp 2022-05-02]. (pol.).
- ↑ Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie: Rejestr pomników przyrody. 2020-10-06. [dostęp 2022-05-02].