Błotowiec

Błotowiec
	Tringa semipalmata
	(J.F. Gmelin, 1789)
	; Szata godowa
	; Szata spoczynkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	bekasowce
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	brodźce
Plemię	Tringini
Rodzaj	Tringa
Gatunek	błotowiec
Synonimy
	Scolopax semipalmata J.F. Gmelin, 1789; Tringa semipalmatus (J.F. Gmelin, 1789); Catoptrophorus semipalmatus (J.F. Gmelin, 1789); Catoptrophorus semipalmatus longicaudus Danforth, 1926; Symphemia semipalmata (J.F. Gmelin, 1789); Symphemia semipalmata inornata Brewster, 1887; Tringa inornata (Brewster, 1887);
	Scolopax semipalmata J.F. Gmelin, 1789; Tringa semipalmatus (J.F. Gmelin, 1789); Catoptrophorus semipalmatus (J.F. Gmelin, 1789); Catoptrophorus semipalmatus longicaudus Danforth, 1926; Symphemia semipalmata (J.F. Gmelin, 1789); Symphemia semipalmata inornata Brewster, 1887; Tringa inornata (Brewster, 1887);
Podgatunki
	T. s. inornata (Brewster, 1887); T. s. semipalmata (J.F. Gmelin, 1789);
	T. s. inornata (Brewster, 1887); T. s. semipalmata (J.F. Gmelin, 1789);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym zimowiska

Błotowiec^[5] (Tringa semipalmata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną, a zimą także Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżnia się dwa podgatunki T. semipalmata^[2]^[6]:

T. s. inornata (Brewster, 1887) – błotowiec preriowy^[5] – południowo-środkowa Kanada, północno-środkowe USA. Zimuje od wybrzeży południowych USA po północną Amerykę Południową, głównie na wybrzeżach Pacyfiku, dalej na południe po północne Chile.
T. s. semipalmata (J.F. Gmelin, 1789) – błotowiec nadmorski^[5] – południowo-wschodnia Kanada, wschodnie i południowe USA, Karaiby. Zimuje od atlantyckich wybrzeży USA przez wybrzeża Zatoki Meksykańskiej (USA i Meksyk), Ameryki Środkowej, Karaibów aż po wybrzeża południowej Brazylii.

Błotowiec w locie

Wygląd: Skrzydła czarno-białe, kuper biały. Szata godowa – wschodni podgatunek szarobrązowa, z czarnymi prążkami; zachodni podgatunek jest większy, jaśniejszy, z różowym odcieniem na piersi. Dziób długi, prosty, silny, niebieskoszary lub jasnoróżowy, z czarną końcówką. Obie płci podobne.
Rozmiary: Długość ciała 33–41 cm; masa ciała 173–375 g; rozpiętość skrzydeł 56–66 cm^[2].

Jajo z kolekcji muzealnej

Biotop: Występujące wzdłuż wybrzeży oceanicznych błotowce zamieszkują otwarte plaże, brzegi zatok, bagna, równie pływowe i skaliste strefy przybrzeżne. W sezonie lęgowym zachodni podgatunek inornata występuje daleko w głębi lądu, gdzie gniazduje w pobliżu bagien i innych mokradeł, płytkich, często okresowych stawów na prerii (prairie potholes) i podmokłych pól. Ptaki wschodniego podgatunku legną się na słonych bagnach, wyspach barierowych i plażach^[7].
Lęgi: Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo na ziemi, w trawie lub na piasku na plaży. W zniesieniu zwykle 4 jaja. Inkubacja trwa 22–29 dni, a zajmują się nią oboje rodzice. Pisklęta są pokryte płowożółtym lub szarym puchem. Są ruchliwe i opuszczają gniazdo w ciągu 1–2 dni. Oboje rodzice uczą je zdobywać pożywienie^[7].
Pożywienie: Zachodni podgatunek na swoich słodkowodnych żerowiskach zjada różne wodne chrząszcze, a także ryby i pająki. Zimą w skład diety błotowca wchodzą małe kraby, robaki, małże i inne bezkręgowce z bagien słonowodnych i otwartych wybrzeży. Podgatunek wschodni zjada także kraby skrzypki i kraby kopiące w piasku norki^[7].

IUCN uznaje błotowca za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny^[4].

1 2 Tringa semipalmata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Willet (Tringa semipalmata). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-12)].
1 2 3 4 5 D. Lepage: Willet Tringa semipalmata. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-03-07]. (ang.).
1 2 Tringa semipalmata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 3 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tringinae Rafinesque, 1815 - brodźce (Wersja: 2019-11-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-08-24].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-24]. (ang.).
1 2 3 Willet Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-08-24]. (ang.).

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.