podpułkownik lekarz | |
Data i miejsce urodzenia |
15 maja?/27 maja 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 Batalion Sanitarny |
Stanowiska |
naczelny lekarz pułku |
Odznaczenia | |
Artur Szumski (ur. 15 maja?/27 maja 1891 w Ożarowskim Stepie, zm. 1940 w ZSRR) – polski lekarz, doktor nauk medycznych, podpułkownik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 27 maja 1891[1] w Ożarowskim Stepie[2]. Był synem Szymona[3]/Symeona[4]/Siemiona[4] i Apolonii[4]. Ukończył studia lekarskie ze stopniem doktora w 1916. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.
Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy. Pełnił służbę w 19 pułku ułanów wołyńskich w Ostrogu na stanowisko starszego lekarza, pozostając oficerem nadetatowym 2 batalionu sanitarnego w Lublinie (w 1923 był oficerem rezerwy zatrzymanym w służbie czynnej)[5][6][7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[8]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do 1 Szpitala Okręgowego celem odbycia specjalizacji wenerologicznej, a na stanowisku starszego lekarza 19 puł zastąpił go kapitan lekarz Jerzy Bielski[9]. Z dniem 1 lipca 1932 roku, po specjalizacji, został przeniesiony do Szpitala Garnizonowego Równe na stanowisko komendanta[10][11]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[1].
Był członkiem Izby Lekarskiej[12]. Od 1938 do 1939 był komendantem Sanatorium Wojskowego Zakopane[13][14][15].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD, prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 r. (został wymieniony na liście wywózkowej 41/1-70 oznaczony numerem 3338)[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Jego brat Symeon (1901–1940) także padł ofiarą zbrodni katyńskiej, zamordowano go w Charkowie[16][17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[18][19]
- Medal Zwycięstwa (Międzyaliancki)
Przypisy
- 1 2 Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 368.
- ↑ Ryszard Czarnecki, Czwarty Katyń, ryszardczarnecki.blog.onet.pl, 12 października 2015 [zarchiwizowane 2015-11-18] .
- 1 2 Ukraińska Lista Katyńska, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994, s. 95 [zarchiwizowane 2019-03-31] .
- 1 2 3 Zuzanna Gajowniczek , Ukraiński ślad Katynia, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 1995, s. 4 [dostęp 2023-08-10] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1137, 1228.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1027, 1082.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 713, 731.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 737.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 109.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 249.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 325, 874.
- ↑ Poleski Dziennik Wojewódzki, s. 19.
- ↑ Anna Maria Szucka: Moje Kościelisko. mailbox.olsztyn.pl. [dostęp 2014-12-10].
- ↑ Barbara Górecka: Kościelisko. Uzdrowisko pod Giewontem. krajoznawcy.info.pl. [dostęp 2014-12-10].
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 368, 898.
- ↑ Podporucznik adm. san. rezerwy Symeon Szumski, [w:] Katyń 1940 [online], IPN [dostęp 2023-08-11] .
- ↑ śp. Artur Szumski [online], grobonet.com [dostęp 2023-08-11] .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1931, s. 13.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.