Artur Górski
Ilustracja
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko

Artur Włodzimierz Górski

Data i miejsce urodzenia

13 września 1879
Pinsków

Data śmierci

1939

Przebieg służby
Lata służby

1901–1929

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Inżynieryjny
1 Pułk Inżynieryjny
2 Pułk Saperów Kaniowskich
7 Pułk Saperów Wielkopolskich
29 Pułk Strzelców Kaniowskich
6 Brygada Ochrony Pogranicza

Stanowiska

dowódca kompanii saperów na Froncie Rumuńskim
dowódca 2 Pułku Inżynieryjnego w II Korpusie Polskim na wschodzie, dowódca 1 Pułku Inżynieryjnego, szef inżynierii i saperów Frontu Litewsko-Białoruskiego
szef inżynierii i saperów Frontu Północnego
dowódca 2 Pułku Saperów Kaniowskich
dowódca 7 Pułku Saperów Wielkopolskich
dowódca 29 Pułku Strzelców Kaniowskich
dowódca 6 Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Artur Włodzimierz Górski (ur. 13 września 1879 w majątku Pinsków na Ziemi Radomskiej, zm. 1939) – pułkownik saperów i piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Artur Włodzimierz Górski syn powstańca z 1863, ukończył gimnazjum w Radomiu, wykształcenie politechniczne otrzymał w Warszawie, a wojskowe w Kijowie.

W latach 1901–1905 brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej[1]. Od 1914 r. dowodził kompanią saperów, walczącą m.in. na Froncie Rumuńskim. 11 maja 1918 r. został dowódcą 2 pułku inżynieryjnego w II Korpusie Polskim na Wschodzie, dowodził pułkiem podczas bitwy pod Kaniowem.

Od 11 listopada 1918 r. znajdował się w szeregach Wojska Polskiego; został przydzielony do 1 pułku inżynieryjnego[2]. Dowodził od 20 listopada 1918 roku II batalionem saperów[3], przemianowanym na III batalion saperów. W styczniu 1919 został tymczasowym dowódcą 1 pułku inżynieryjnego[4] za ppłk. Jana Skorynę. Od kwietnia 1919 r. był szefem inżynierii i saperów w dowództwach Frontu Litewsko-Białoruskiego, 4 Armii i Frontu Północno-Wschodniego. W przededniu Bitwy Warszawskiej 1920 r. dowodził grupą saperską, która fortyfikowała Węgrów i Dęblin. Następnie od sierpnia 1920 r. pełnił stanowisko szefa inżynierii i saperów: Frontu Północnego, a od listopada 1920 do lutego 1921 r. w 3 Armii w Grodnie i w dowództwie 3 Dywizji Piechoty Legionów w Święcianach.

W maju 1921 r. wraz z prawie całym swoim sztabem przybył do Dęblina z jego składu i batalionu zapasowego nr 2 sformował dowództwo 2 pułku saperów. Od czerwca 1921 do końca 1922 r. był dowódcą 2 pułku Saperów Kaniowskich w Puławach. Następnie dowodził 7 pułkiem Saperów Wielkopolskich w Poznaniu[5], gdzie współtworzył Wojskowy Klub Wioślarski w Poznaniu[6]. 29 grudnia 1925 roku ogłoszono jego przeniesienie do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu[7]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. 11 czerwca 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i mianowany dowódcą 6 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilnie[8]. W lutym 1929 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy brygady, a z dniem 30 września tego przeniesiony w stan spoczynku[9]. Po zwolnieniu z wojska został administratorem dóbr Zawieprzańskich (Korczewia. Miednika Międzyleskiego) Krystyna Ostrowskiego.

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Chełm z przydziałem mobilizacyjnym do Korpusu Oficerów Piechoty. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny[10]. Zginął we wrześniu 1939 roku w niewyjaśnionych okolicznościach (być może podczas bombardowania Lublina lub przez omyłkę z ręki polskich żołnierzy, gdy rozmawiał z Niemcami w majątku Jawidz[11]). Spoczywa na cmentarzu w Kijanach.

Awanse

  • kapitan – ze starszeństwem z dniem 7 listopada 1918[12]
  • major – 1920 ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920[13]
  • pułkownik – 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[14]

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ "Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918–1939", s. 69.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 68.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 49 z 6 maja 1919, s. 1156.
  4. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 9 z 28 stycznia 1919, s. 241.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922.
  6. ↑ Wojskowy Klub Wioślarski Poznań, Sport Wodny, 1930 Nr 3, str. 87, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2024-01-24]
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 138 z 29 grudnia 1925 roku, s. 749.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 171.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 872.
  11. ↑ Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919–1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s.67, ISBN 978-83-61960-28-7.
  12. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 61.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920, s. 689.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924, s. 905.
  15. ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 112
  16. ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)
  18. ↑ Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)
  19. ↑ M.P. z 1925 r. nr 5, poz. 17 „w uznaniu zasług położonych przy akcji ratowniczej w czasie powodzi w 1924 r.”
  20. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 24 stycznia 1925
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 14 stycznia 1922 s. 268.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.