António Vitorino
Ilustracja
Antonio Vitorino (w środku) podczas wizyty na Azorach
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1957
Lizbona

Komisarz UE ds. sprawiedliwości i spraw wewnętrznych
Okres

od 1999
do 2004

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Anita Gradin

Następca

Franco Frattini

António Manuel de Carvalho Ferreira Vitorino (ur. 12 stycznia 1957 w Lizbonie[1]) – portugalski polityk i prawnik, parlamentarzysta krajowy, eurodeputowany IV kadencji, minister, członek Komisji Europejskiej w latach 1999–2004.

Życiorys

Ukończył w 1981 studia prawnicze na Uniwersytecie Lizbońskim. W 1986 uzyskał magisterium z nauk politycznych i prawnych. Od 1982 praktykował jako adwokat, jak również pracował na macierzystej uczelni, w późniejszych latach wykładał także na innych uniwersytetach[2].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Socjalistycznej. W 1980 po raz pierwszy wybrany na posła do Zgromadzenia Republiki. Mandat deputowanego uzyskiwał również w 1983, 1985, 1986, 1995 i 2005[3]. W latach 1994–1995 był posłem do Parlamentu Europejskiego IV kadencji[1].

Od 1983 do 1985 był sekretarzem stanu ds. parlamentarnych. W latach 1986–1987 pełnił funkcje sekretarza stanu w administracji rządowej w Makau. Po powrocie do Portugalii od 1989 do 1994 zajmował stanowisko sędziego sądu konstytucyjnego[2]. W 1995 wszedł w skład pierwszego rządu Antónia Guterresa jako minister obrony narodowej i wicepremier[2]. W 1997 zrezygnował z tych funkcji w związku z zarzutami dotyczącymi unikania płacenia podatków[4], które nie zostały potwierdzone. Od 1998 do 1999 był wiceprezesem zarządu Portugal Telecom Internacional. W 1999 powrócił do aktywności publicznej – został portugalskim członkiem Komisji Europejskiej kierowanej przez Romano Prodiego, odpowiadając za sprawiedliwość i sprawy wewnętrzne[2].

Po 2005 powrócił do praktyki adwokackiej, powoływany w skład kierowniczych organów przedsiębiorstw m.in. sektora bankowego[2].

Należał do Komitetu Działania na rzecz Europejskiej Demokracji[5]. W 2011 został prezesem instytutu Notre Europe, który założył Jacques Delors[6].

Przypisy

  1. 1 2 Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-11-28].
  2. 1 2 3 4 5 António Vitorino. ec.europa.eu. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  3. ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Republiki. [dostęp 2015-11-28]. (port.).
  4. ↑ Portuguese Prime Minister Accepts Aide's Resignation. „The Washington Post”, 23 listopada 1997. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  5. ↑ The Way forward for the European Union. eui.eu. [dostęp 2015-11-28]. (fr.).
  6. ↑ António Vitorino. institutdelors.eu. [dostęp 2015-11-28]. (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.