Okres Czechosłowacji do 1939

Stosunki dyplomatyczne nawiązano po odrodzeniu Rzeczypospolitej w 1919. Przedstawicielstwo tego kraju funkcjonowało najpierw jako Delegacja Republiki Czechosłowackiej, a następnie poselstwo przy ul. Marszałkowskiej (1919)^[3], ul. Wielkiej 33 (1919^[3]-1920)^{[uwaga 1]}, obecnie ul. Lwowskiej, w pałacyku przy ul. Moniuszki 1a (1922–1925), obecnie nie istnieje, ul. Zgody 10 (1925–1928), ul. Szopena 13 (1928), w kamienicy hrabiego Aleksandra Uwarowa z 1890^[2] przy ul. Koszykowej 18 (1930–1939)^[4], również w willi Bahrów z 1880 (proj. Stanisław Adamczewski) w al. Róż 16 (1920–1939)^[5]. Rezydencja posła mieściła się w zakupionym w 1921 budynku przy ul. Szopena 13^[2](1925-^[3]).

W okresie Wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.

Biura handlowe i paszportowe mieściły się przy ul. Złotej 4 (1923^[6]–1925); obiekt nie istnieje.

W owym okresie Czechosłowacja utrzymywała w Polsce szereg konsulatów:

• w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 120 (1937–1939),
• Katowicach (1924–1937), m.in. wicekonsulat w kamienicy z 1905 (proj. Anton Zimmermann) przy ul. Moniuszki 5 (1926^[7]–1932), konsulat w domu z 1905 (proj. Georg Zimmermann) przy ul. Mickiewicza 14 (1933^[8]-1935^[9]), w budynku z 1899 (proj. Anton Zimmermann) ul. Mickiewicza 16 (1936), ul. Mickiewicza 14 (1937^[10]),
• Krakowie (1919–1939), m.in. w budynku b. szkoły zakonnej SS Augustianek^[3] z 1907 przy ul. Skałecznej 10 (1920), w kamienicy wchodzącej w skład kompleksu tzw. Collegium Opolskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego z XV w., rozbudowanej z 1888^[11] przy ul. Gołębiej 18 (1921^[3][12]–1936), w budynku z 1891 (proj. Jan Zawiejski) przy ul. Andrzeja Potockiego 8, ob. ul. Westerplatte (1938–1939); w 1939 w konsulacie mieścił się też sztab Legionu Czechów i Słowaków. Rezydencję konsula pomieszczono początkowo w budynku konsulatu przy ul. Gołębiej 18 na I p.^[3] (1921-1936), następnie w kamienicy z 1935 (proj. Zygmunt Grünberg) przy ul. Jerzego Żuławskiego 1/ul. Długej 82, 6 pokoi (1937^[11]-1938^[12]),
• Lwowie (1921–1939), m.in. w kamienicy z 1847 przy ul. 3-go Maja 2 (ob. Січових Стрільців, Siczowych Strilciw), róg Jagiellońskiej (ob. Гнатюка Володимира, Hnatiuka) (1926^[13]-1929^[14]), i w budynku z 1906 (proj. biura projektowo-budowlanego Józefa Sosnowskiego i Alfreda Zachariewicza) przy ul. Ujejskiego 4 (ob. Устияновича Корнила, Ustyjanowycza) (1930^[15]–1939),
• Poznaniu (1921–1936), przy pl. Sapieżyńskim 8 (1926^[7]–1933^[8]), ob. pl. Wielkopolski, ul. Słowackiego 59 (1934-1935^[16]), ul. Słowackiego 39 (1936),
• oraz Urząd Paszportowy w Cieszynie (1920–1924).

Wartym odnotowania jest fakt funkcjonowania ówcześnie czeskiego urzędu konsularnego również we Wrocławiu: przy Victoriastraße 118-120, ob. ul. Lwowska (1920–1921), Gabitzstraße 28, obecnie ul. Gajowicka (1921–1932), Kaiser-Wilhelm-Straße 154, ob. ul. Powstańców Śląskich (1932–1939), Kleinburgstraße 39, ob. ul. Januszowicka (1939).

Okres Czechosłowacji od 1945

Stosunki reaktywowano w 1945. Początkowo poselstwo było zlokalizowane w hotelu „Polonia” w Al. Jerozolimskich 45 (1945-1946^[2]), od 1947 w randze ambasady. Przedstawicielstwo dyplomatyczne mieściło się w tym samym miejscu, co i przed wybuchem wojny (1946^[2]-), przy ul. Koszykowej 18, również w al. Róż 16 gdzie mieściła się rezydencja ambasadora (1948-)^[2].

Wydział Promocji Handlu Ambasady, pracował przy ul. Pięknej 64a (1951^[17]–1956^[18]), i w pałacyku księcia Wasyla Dołgorukowa z 1899 (proj. Ludwik Panczakiewicz) przy ul. Litewskiej 6 (1956^[2]–1993).

Wydział Kultury noszący nazwę Czechosłowackiego Ośrodka Informacyjnego (cz. Československé informační středisko), Ośrodka Kultury Czechosłowackiej (cz. Středisko československé kultury), następnie Czechosłowackiego Ośrodka Kultury i Informacji (cz. Centrum československé kultury a informací ve Varšavě), początkowo znajdował się w al. Wyzwolenia 6 (1949-1956)^[19], następnie w budynku b. Centrali Ogrodniczej z 1950 przy ul. Marszałkowskiej 77/79 (1956-1993). Podobny ośrodek działał też w Szczecinie przy ul. Śląskiej 38^[2].

Czechosłowacja utrzymywała dwa konsulaty generalne:

• w Katowicach (1947–1962, 1973–1992) przy ul. Młyńskiej, ul. Poniatowskiego 23, w hotelu „Katowice” przy ul. Armii Czerwonej 9 (1973), ul. ks. Józefa Szafranka 9 (1973–1975), ul. Stalmacha 21 (1975–1992),
• i Szczecinie (1948^[2]–1992) przy ul. Piotra Skargi 32.

Do 1989 przy Ambasadzie funkcjonowała Grupa Operacyjna StB, wraz z przedstawicielami w urzędach konsularnych.

Okres Republiki Czeskiej

W 1993 Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z sukcesorem Czechosłowacji – Czechami. Ambasada mieści się w Warszawie przy ul. Koszykowej 18. Rezydencję ambasadora pomieszczono w al. Róż 16 (1948-2003)^[2].

Czechy utrzymywały Konsulat Generalny w Katowicach przy ul. Stalmacha 21 (1993-2008), wraz z Wydziałem Handlowym przy ul. Różanej 5 (2001), oraz Konsulat Generalny we Wrocławiu (2001-2005)^[2].

Przedstawicielstwo CzechTrade, Wydział Promocji Handlu Ambasady, funkcjonowało w pensjonacie Zgoda z 1960 (proj. Zygmunt Stępiński) przy ul. Szpitalnej 1 (90.-2004), następnie w budynku mieszkalnym z 1913 (proj. Franciszek Lilpop i Karol Jankowski) przy ul. Wspólnej 32 (-2011), obecnie w siedzibie ambasady przy ul. Koszykowej 18 (2011-).

Od 2004 Czeskie Centrum mieści się w budynku ambasady Czech, w willi Bahrów z 1880 w al. Róż 16^[20].