Alfabet turecki – alfabet oparty na alfabecie łacińskim w konwencji francuskiej[1], z dodatkowo używanymi w nim znakami diakrytycznymi, wprowadzony w 1928 roku; wcześniej język turecki był zapisywany za pomocą alfabetu arabskiego, najwcześniejszym alfabetem tureckim były runy tureckie.
| Litera turecka |
A a |
B b |
C c |
Ç ç |
D d |
E e |
F f |
G g |
Ğ ğ |
H h |
I ı |
İ i |
J j |
K k |
L l |
M m |
N n |
O o |
Ö ö |
P p |
R r |
S s |
Ş ş |
T t |
U u |
Ü ü |
V v |
Y y |
Z z |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| wymowa | /a/ | /b/ | /d͡ʒ/ | /t͡ʃ/ | /d/ | /ɛ/ | /f/ | /g/ /ɟ/ |
/ː/ /j/ |
/h/ | /ɯ/ | /i/ | /ʒ/ | /k/ /c/ |
/ɫ/ /l/ |
/m/ | /n/ | /ɔ/ | /œ/ | /p/ | /ɾ/ | /s/ | /ʃ/ | /t/ | /u/ | /y/ | /ʋ/, /v/ | /j/ | /z/ |
| polska wymowa |
a | b | dż | cz | d | e | f | g | – j |
h | y | i | ż | k | l | m | n | o | niem. ö | p | r | s | sz | t | u | niem. ü | w | j | z |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Hanioglu, Sükrü (2011). Ataturk: An Intellectual Biography. Princeton University Press. p. 153.
| Alfabetyczne |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
| Półalfabetyczne | |||||||||||
| Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
| Sylabiczne |
| ||||||||||
| Logograficzne |
| ||||||||||
| Nieodczytane (nieznana struktura) | |||||||||||
| Protopisma | |||||||||||
| Alfabety fonetyczne | |||||||||||
| Pseudoalfabety | |||||||||||
| Zapis liczb | |||||||||||
| Projekty ideograficzne |
|
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.