Aleksandr Nikołajewicz Sokurow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1951
Podorwicha, obwód irkucki

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

od 1978

Strona internetowa

Aleksandr Nikołajewicz Sokurow, ros. Алекса́ндр Никола́евич Соку́ров (ur. 14 czerwca 1951 w Podorwisze w obwodzie irkuckim[1]) – rosyjski reżyser i scenarzysta filmowy. Zdobywca Złotego Lwa na 68. MFF w Wenecji za adaptację Fausta (2011).

Życiorys

Dzieciństwo spędził podróżując po Rosji. Jego rodzina stale zmieniała miejsca zamieszkania, w zależności od tego, gdzie służyć miał jego ojciec – oficer wojskowy. Ukończył historię na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie. Już podczas studiów postanowił, że chce zostać filmowcem. W 1975 roku wyjechał do Moskwy, aby rozpocząć naukę na WGIK, który był wtedy jedną z najbardziej prestiżowych tego typu szkół w Rosji[2]. Tam poznał scenarzystę Jurija Arabowa, z którym będzie stale współpracował począwszy od fabularnego debiutu.

W ciągu studiów Sokurow zrealizował kilka filmów krótkometrażowych, jednak w większości nie były one odbierane przez wykładowców z dużym entuzjazmem. Określane były jako próby „uformowane”, jednak nigdy jako „obiecujące”. Ostatecznie wszedł w otwarty konflikt z nauczycielami, po czym rzucił szkołę. W czasie nauki na WGIK Sokurow poznał się z Andriejem Tarkowskim[2].

Tarkowski był jednym z pierwszych, którzy docenili prace Sokurowa i wróżył mu wielką karierę. Ze wsparciem Tarkowskiego młody twórca rozpoczął pracę w drugim pod względem wielkości wówczas studio filmowym w Rosji – Lenfilm[2].

W 2018 roku otrzymał medal Per Artem ad Deum, przyznawany przez Papieską Radę ds. Kultury[3].

Wybrana filmografia

  • 1987: Smutna obojętność (Skorbnoye beschuvstviye)
  • 1987: Moskiewska elegia (Moskovskaya elegiya)
  • 1988: Dni zaćmienia (Dni zatmeniya)
  • 1989: Uratuj i zachowaj (Spasi i sokhrani)
  • 1990: Drugi krąg (Krug vtoroj)
  • 1992: Kamień (Kamen)
  • 1995: Duchowe głosy (Dukhovnye golosa. Iz dnevnikov voyny. Povestvovanie v pyati chastyakh)
  • 1997: Matka i syn (Mat i syn)
  • 1999: Moloch (Molokh)
  • 2001: Cielec (Telets)
  • 2002: Rosyjska arka (Russkiy kovcheg)
  • 2003: Ojciec i syn (Otets i syn)
  • 2005: Słońce (Solntse)
  • 2007: Aleksandra
  • 2011: Faust – Złoty Lew na 68. MFF w Wenecji
  • 2015: Frankofonia (Francofonia)

Przypisy

  1. ↑ Aleksandr Sokurov. imdb.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  2. 1 2 3 Aleksandr Sokurov – Biography. imdb.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  3. ↑ Laureaci Per Artem ad Deum 2018 | Per Artem Ad Deum [online], www.perartemaddeum.com [dostęp 2018-06-14] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.