Aleksander Kokular
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1793
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1846
Warszawa

Zawód, zajęcie

malarz

Grób Aleksandra Kokulara na cmentarzu Powązkowskim

Aleksander Kokular (ur. 9 sierpnia 1793 w Warszawie, zm. 6 kwietnia 1846 tamże) – polski malarz, kolekcjoner i pedagog, przedstawiciel późnego klasycyzmu, współzałożyciel Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, wolnomularz[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie warszawskiego kupca. Malarstwa uczył się w Liceum Warszawskim pod okiem Zygmunta Vogla. W roku 1814 podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu pod kierunkiem Jana Chrzciciela Lampiego, a w 1817 w Akademii św. Łukasza w Rzymie[2]. W roku 1818 powrócił do Warszawy i aktywnie włączył się w tamtejsze życie artystyczne i działalność pedagogiczną. Od roku 1821 był nauczycielem rysunku w Liceum Warszawskim do czasu jego zamknięcia. W roku szkolnym (1819/1820) uczył kaligrafii w Konwikcie Żoliborskim. Przerwał pracę pedagogiczną w latach (1824–1826), wyjeżdżając na stypendium rządowe do Rzymu, gdzie wywarli na niego silny wpływ David i Camuccini. W latach (1835–1841) prowadził we własnym domu prywatną szkołę malarstwa i rysunku, równolegle wykładając na Kursach Dodatkowych w latach (1836–1838) i w Aleksandryjskim Instytucie Wychowania Panien w latach (1838–1840). Od roku 1841 do 1844 nauczał w Gimnazjum Realnym w Warszawie. W roku 1844 został profesorem malarstwa i rysunku figuralnego w Szkole Sztuk Pięknych, której powstanie zainicjował w tym samym roku wspólnie z Janem Feliksem Piwarskim. Wykładał w niej do swojej śmierci w roku 1846. Jego uczniami byli m.in.: Tadeusz Brodowski, Aleksander Kamiński, Władysław Heliodor Gumiński i Cyprian Kamil Norwid.

Twórczość Kokulara obejmuje sceny mitologiczno-historyczne i religijne, także portrety, głównie męskie (m.in. cara Mikołaja I, namiestnika Iwana Paskiewicza, hr. Aleksandra Potockiego) i obrazy religijne („Zdjęcie z krzyża”), chociaż podejmował również tematykę antyczną („Edyp i Antygona” (1825)) i historyczną („Zaślubiny Jadwigi z Jagiełłą” (1825)). Pozostałe dzieła: „Perykles i Aspazja”, „Śmierć Priama”, obrazy w kościołach w Siedlcu, Suwałkach, Warszawie, Puławach, Brześciu, Woli, Goliszewie itd., portrety Zygmunta Vogla, arcybiskupa Hołowczyca, pianistki i kompozytorki Marii Szymanowskiej, Paskiewicza.

Zainicjował antykwaryczny handel dziełami sztuki w Warszawie, m.in. zajmując się w latach 30. i 40. XIX w. restauracją i sprzedażą obrazów z kolekcji Aleksandra Potockiego.

Wystawa prac Aleksandra Kokulara prezentowana w muzeum w Nieszawie.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 2-I-11/12)[3].

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 444.
  2. ↑ Jerzy. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wydawn. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC 54704215.
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEXANDER KOKULAR, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.