Alectoris[1]
Kaup, 1829[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – góropatwa berberyjska (A. barbara)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Coturnicini

Rodzaj

Alectoris

Typ nomenklatoryczny

Perdix barbara Bonnaterre, 1790

Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania

Alectoris – rodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i północnej Afryce[13].

Morfologia

Długość ciała 32–49 cm, rozpiętość skrzydeł 46–53 cm; masa ciała samców 445–850 g, samic 376–720 g[14].

Systematyka

Etymologia

  • Alectoris (Alectornis): gr. αλεκτορις alektoris, αλεκτοριδος alektoridos „kura”, od αλεκτωρ alektōr, αλεκτορος alektoros „kogucik”[15].
  • Caccabis: gr. κακκαβις kakkabis, κακκαβιδος kakkabidos „kuropatwa”[16]. Gatunek typowy: Perdix saxatilis Bechstein, 1805[uwaga 1].
  • Rufipes: łac. rufus „czerwony, rudy”; pes, pedis „stopa”, od gGr. πους pous, ποδος podos „stopa”[17]. Gatunek typowy: Rufipes vulgaris S.D.W., 1835 (= Tetrao rufus Linnaeus, 1758).
  • Erythropus: gr. ερυθροπους eruthropous, ερυθροποδος euthropodos „czerwonostopy”, od ερυθρος eruthros „czerwony”; πους pous, ποδος podos „stopa”[18]. Gatunek typowy: Tetrao rufus Linnaeus, 1758.
  • Chacura: nazwa Chukor oznaczająca w hindi góropatwę azjatycką[19]. Gatunek typowy: Perdix chukar J.E. Gray, 1830.
  • Pyctes: gr. πυκτης puktēs „bokser, wojownik”[20]. Gatunek typowy: Gatunek typowy: Perdix chukar J.E. Gray, 1830.
  • Palaeocryptonyx: gr. παλαιος palaios „stary, starożytny”; genus Cryptonyx Temminck, 1815 (bezszpon)[21]. Gatunek typowy: †Palaeocryptonyx donnezani Depéret, 1892.
  • Pliogallus: gr. πλειων pleiōn „większy, jeszcze”, forma wyższa od πολυς polus „dużo”; rodzaj Gallus Linaneus, 1758 (kur)[22]. Gatunek typowy: †Ammoperdix coturnoides Tugarinov, 1940.
  • Plioperdix: gr. πλειων pleiōn „większy, jeszcze”, forma wyższa od πολυς polus „dużo”; rodzaj Perdix Brisson, 1760 (kuropatwa)[23]. Nowa nazwa dla Pliogallus Tugarinov, 1940.
  • Proalector: gr. προ pro „blisko”; αλεκτωρ alektōr, αλεκτορος alektoros „kogucik”[24]. Gatunek typowy: †Palaeortyx miocaena Gaillard, 1938 (= †Palaeortyx edwardsi Depéret, 1887).
  • Lambrechtia: Kálmán Lambrecht (1889–1936), węgierski paleontolog, ornitolog i etnograf[25]. Gatunek typowy: †Francolinus (Lambrechtia) minor Jánossy, 1974 (= †Palaeortyx edwardsi Depéret, 1887).
  • Chauvireria: Cécile Mourer-Chauviré (ur. 1939), francuska paleontolożka[26]. Gatunek typowy: †Chauvireria balcanica Boev, 1997.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[27]:

Uwagi

  1. ↑ Podgatunek A. graeca.

Przypisy

  1. ↑ Alectoris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Kaup 1829 ↓, s. 180.
  3. ↑ Kaup 1829 ↓, s. 183.
  4. ↑ S.D.W.. Remarks conducive to the improvement of ornithological nomenclature. „The Analyst”. 3 (13), s. 33, 1835. (ang.).
  5. ↑ E. Blyth. Hewitson’s "British oology.". „The Analyst”. 5 (17), s. 89, 1836. (ang.).
  6. 1 2 B.H. Hodgson: Catalogue of Nipalese Birds, collected between 1824 an 1844. W: J.E. Gray: The zoological miscellany: to be continued occasionally. London: Published by Treuttel, Wurtz and Co., G.B. Sowerby, W. Wood, 1844, s. 85. (ang.).
  7. ↑ H.G.L. Reichenbach: Handbuch der speciellen Ornithologie. Dresden: Expedition der vollstandigsten Naturgeschichte, 1863, s. 89. (niem.).
  8. ↑ Ch. Depéret. Sur la faune d'Oiseaux pliocènes du Roussillon. „Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des Sciences”. 114, s. 691, 1892. (fr.).
  9. ↑ M. Kretzoi. Pliogallus Gaillard 1939 és Pliogallus Tugariny 1940 (Pliogallus Gaillard 1939 and Pliogallus Tiigarinow 1940). „Aquila”. 59–62, s. 367, 1952–1955. (węg. • ang.).
  10. ↑ P. Brodkorb. Catalogue of Fossil Birds, Part 2 (Anseriformes through Galliformes). „Bulletin of the Florida State Museum, Biological Sciences Series”. 8, s. 316, 1964. (ang.).
  11. ↑ D. Jánossy. Upper Pliocene and Lower Pleistocene Bird Remains from Poland. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 19, s. 540, 1974. (ang.).
  12. ↑ Z. Boev. Chauvireria balcanica gen. n., sp. n. (Phasianidae — Galliformes) from the Middle Villafranchian of Western Bulgaria. „Geologica Balcanica”. 27 (3–4), s. 71, 1997. (ang.).
  13. ↑ F. Gill & D. Donsker: Pheasants, partridges & francolins. IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  14. ↑ P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 485–486. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Alectoris [dostęp 2018-09-07].
  16. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Caccabis [dostęp 2018-09-07].
  17. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Rufipes [dostęp 2018-09-07].
  18. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Erythropus [dostęp 2018-09-07].
  19. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chacura [dostęp 2018-09-07].
  20. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pyctes [dostęp 2018-09-07].
  21. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Palaeocryptonyx [dostęp 2018-09-07].
  22. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pliogallus [dostęp 2018-09-07].
  23. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Plioperdix [dostęp 2018-09-07].
  24. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Proalector [dostęp 2018-09-07].
  25. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Lambrechtia [dostęp 2018-09-07].
  26. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chauvireria [dostęp 2018-09-07].
  27. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-19].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.