Aeroklub Lubelski
Państwo

 Polska

Siedziba

Lotnisko Lublin-Radawiec

Data założenia

1927

Rodzaj stowarzyszenia

Aeroklub

Prezes

Monika Sobiech-Misiurek[1]

Nr KRS

0000038990

Powiązania

Aeroklub Polski

Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Aeroklub Lubelski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Aeroklub Lubelski”
Ziemia51°13′18″N 22°23′40″E/51,221667 22,394444
Strona internetowa

Aeroklub Lubelski – stowarzyszenie skupiające miłośników lotnictwa sportowego i rekreacyjnego. Siedziba aeroklubu znajduje się na lotnisku Lublin-Radawiec w Radawcu (gmina Konopnica).

Historia

Aeroklub Lubelski powstał początkowo jako Koło Miłośników Lotnictwa (KML), które zostało powołane 15 sierpnia 1927 roku dzięki zainteresowaniu i inicjatywie pracowników Zakładów Mechanicznych Emil Plage i Teofil Laśkiewicz w Lublinie. Wśród założycieli Koła były znane postacie, m.in. Antoni Mroczkowski, as myśliwski z I wojny światowej i Jerzy Dąbrowski – późniejszy konstruktor samolotu PZL P-37 "Łoś".

Pierwszych lotów członkowie KML dokonywali na samolotach własnej konstrukcji. W dniu 13 kwietnia 1929 r. Koło zostało przekształcone w Lubelski Klub Lotniczy (LKL) z dwoma sekcjami: konstrukcyjną i lotniczo-treningową. Pierwsze lotnisko Klubu znajdowało się niemal w centrum Lublina – tam, gdzie jest obecnie osiedle Bronowice.

W roku 1931 z inicjatywy Lubelskiego Klubu Lotniczego i Klubu Lotniczego Podlaskiej Wytwórni Samolotów odbyły się pierwsze Lubelskie Zimowe Zawody Samolotowe[2] – jedyne na świecie zimowe zawody samolotowe[3].

Przedwojenny Lubelski Klub Lotniczy prowadził swą działalność w wielu sekcjach zainteresowań, a lubelscy lotnicy znani byli zarówno w kraju, jak i za granicą. Do nich zaliczają się:

Działalność Aeroklubu doprowadziła do wyszkolenia sporej grupy pilotów wysokiej klasy. Walczyli Oni w dywizjonach bombowych i myśliwskich na wszystkich frontach II wojny światowej.

Po II wojnie działalność aeroklubu reaktywowano w sierpniu 1946 r. na lotnisku w Świdniku k. Lublina. W 1953 roku Aeroklub Lubelski został przeniesiony na zachód od Lublina do miejscowości Radawiec Duży, gdzie funkcjonuje do dzisiaj.

Aeroklub prowadził z sukcesami działalność w sekcjach: modelarskiej, spadochronowej, szybowcowej i samolotowej. W latach pięćdziesiątych instruktorem samolotowym klubu był ostatni dowódca Dywizjonu 303 Witold Łokuciewski.

Piloci wyszkoleni w klubie byli mistrzami polski i nieraz ustanawiali rekordy. Tu zaczęła latać najwybitniejsza polska pilotka szybowcowa, siedemnastokrotna rekordzistka świata Pelagia Majewska. Pierwsze kroki w Aeroklubie Lubelskim stawiał również Dowódca Sił Powietrznych gen. broni. pil. dr hab. Ryszard Olszewski oraz były szef sztabu Wojsk Lotniczych gen. dyw. pil. Henryk Pietrzak.

Teraźniejszość

Aeroklub Lubelski pełni przede wszystkim funkcję organizacji propagującej i rozwijającej lotnictwo polskie, głównie w zakresie szkolenia, rekreacji i uprawiania sportów lotniczych. Dodatkowo prowadzona jest obsługa techniczna statków powietrznych, a w ramach działalności gospodarczej świadczone są również komercyjne usługi lotnicze dla innych firm i instytucji państwowych.

Na terenie lotniska działają także inne organizacje, takie jak:

W aeroklubie działają sekcje:

a także Klub Seniorów Lotnictwa.

Przypisy

  1. ↑ Władze Aeroklubu Lubelskiego. Aeroklub Lubelski. [dostęp 2020-04-02].
  2. ↑ Bazyli Krawczenko: Lubelski Klub Lotniczy. „Skrzydlata Polska”. 29/1962, s. 18, 22 lipca 1962. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
  3. ↑ www.aeroklub.lublin.pl. [dostęp 2011-09-14].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.