Adam Kowalczyk
Ilustracja
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

11 października 1894
Nowa Wieś

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
62 Pułk Piechoty
61 Pułk Piechoty
Batalion KOP „Podświle”
3 Pułk Piechoty KOP

Stanowiska

kwatermistrz batalionu
kwatermistrz pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Adam Kowalczyk[1] (ur. 11 października 1894 w Nowej Wsi, w powiecie szamotulskim, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Józefy z Białków[2]. W latach 1914–1918 walczył w szeregach armii niemieckiej. Walczył w Powstaniu Wielkopolskim w szeregach Obrony Obywatelskiej. W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 56 pułku piechoty Wielkopolskiej, a następnie do 62 i 61 pp. Walczył w wojnie z bolszewikami.

Od 16 marca 1921 roku do 22 maja 1922 roku był słuchaczem dziesięciomiesięcznego kursu dla oficerów młodszych mianowanych za waleczność, a nie posiadających odpowiedniego cenzusu naukowego (klasa XII) w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy[3]. W międzyczasie (3 maja 1922 roku) został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 56 pułk piechoty[4].

Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1920 roku w korpusie oficerów piechoty. Do jesieni 1930 roku pełnił służbę w 56 pułku piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie[5][6][7]. 2 kwietnia 1929 roku awansowany na kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 45. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 20 września 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10]. Pełnił służbę w batalionie KOP „Podświle” na stanowiskach: adiutanta, a od 1934 dowódcy 1 kompanii, a następnie kwatermistrza batalionu. W sierpniu 1939 roku został kwatermistrzem 3 pułku piechoty KOP.

W 1939 roku wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 052/4 z 27.04.1940 r., poz. 74.

Adam Kowalczyk był żonaty z Melanią, z którą miał dwie córki: Danutę i Janinę[11].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 448, 932. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Adam I Kowalczyk”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo nazwisko i imię, a konkretnie Adama II Kowalczyka (ur. 22 grudnia 1896 roku), porucznika 62 pp, a następnie 3 plot w Poznaniu.
  2. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 76.
  3. ↑ Załuska 1924 ↓, s. 111, 115.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 122.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 448.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260, 390.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 70, 245.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 307.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 70, 907.
  11. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 294.
  12. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. ↑ Siuda 1928 ↓, s. 47.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 48.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Stanisław Siuda: Zarys historii wojennej 56-go Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Jan Załuska: Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty. Szkic historyczny z 55-ma ilustracjami. Bydgoszcz: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1924.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.