Wówczas biskupi, którzy zbiegli od Bar Suli spotkali się w Seleucji i konsekrowali niejakiego Achacego na katolikosa. Kiedy Barsauma z Nisibisu i Magna z Farsu dowiedzieli się o tym, zagrozili, że zabiją Achacego, jak jego poprzednika, jeśli nie zaakceptuje ich słów. On zaś, przerażony, poddał się ich woli, głównie z powodu dawnego afektu jakim ich darzył; był bowiem dawnym uczniem Barsaumy, Magny i Narsaja w szkole edeskiej i wraz z nimi z owej uciekł; nie przeciwstawił się zatem ich planom. Przewodził także synodowi, podczas którego konfirmował wiarę Nestoriusza. Od tamtego czasu nestorianizm rządził na Wschodzie, a cudzołóstwo stało się tak powszechne pomiędzy biskupami, kapłanami i diakonami, że chrześcijańskie dzieci były kładzione na kupach odpadków i na ulicach, a wiele z nich zostało pożarte przez psy, więc Achacy był zmuszony wybudować domy, aby pomieściły sieroty i wykarmiły kobiety, aby te mogły wychowywać potomstwo swego pożądania. W ten to sposób, pod tragicznymi auspicjami, nestoriańska wiara zadomowiała się na Wschodzie^[2].

W ten czas Achacy został wysłany przez króla Persów jako ambasador do imperatora Greków, a zachodni biskupi spotkali się z nim. Zapytano go o nestoriańską herezję, ale zaprzeczył jakoby wiedział o Nestoriuszu lub jego herezji i dodał, iż było to haniebne imię nadane im przez wroga, Aksenaja. Po powrocie na Wschód, Achacy dowiedział się, iż Barsauma zmarł. Niektórzy twierdzą, że mnisi z Tur Abdin zatłukli go kluczami w kościele, inni, że jego grób można zobaczyć w kościele Mar Yaqoba w Nisibisie^[1].