51 batalion łączności
46 kompania łączności
32 batalion łączności
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1946

Rozformowanie

1970

Tradycje
Nadanie sztandaru

1960

Rodowód

46 kompania łączności

Kontynuacja

11 pł MW

Dowódcy
Pierwszy

kmdr ppor. Serafin Zieliński

Ostatni

kmdr ppor. Kazimierz Łaskarzewski

Organizacja
Dyslokacja

Gdynia
Wejherowo

Rodzaj wojsk

Wojska łączności

Podległość

Dowództwo MW

51 batalion łączności (51 bł) – samodzielny pododdział łączności Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozkazu naczelnego dowódcy Wojska Polskiego z maja 1946 sformowana została 46 kompania łączności Gdyńskiego Obszaru Nadmorskiego. W jej skład weszły: pluton radio, pluton telegraficzny, pluton budowy linii oraz nadawczo-odbiorcza centrala radiowa[1]. Już 9 kwietnia kolejny rozkaz ND WP nakazywał w miejsce kompanii sformować 32 batalion łączności Dowództwa Marynarki Wojennej o stanie etatowym 30 oficerów, 94 podoficerów, 204 marynarzy i 12 pracowników cywilnych. W pierwszych dniach października batalion został przewieziony transportem kolejowym z Zgierza do Gdyni i zakwaterowany w koszarach na Oksywiu[2]. W październiku 1946 batalion poddany został reorganizacji, a marynarze batalionu pełnili dyżury na Węźle Łączności MW, w Ośrodku Łączności na Oksywiu, na radiostacjach w Redłowie i w Urzędzie Pocztowym na Oksywiu. W drugiej połowie 1947 kompania szkolna została przeformowana w kompanię szkolno-przejściową, a kompania sztabowa na kompanię łączności przeznaczoną do obsługi Węzła Łączności. Sformowano też od podstaw kompanię kablowo-eksploatacyjną. W tym też roku batalion opuścił zajmowany dotychczas blok nr 134 na Oksywiu i przeniósł się do baraków w porcie wojennym. We wrześniu 1950 po raz kolejny zmienił swoje miejsce pobytu, tym razem do koszar na Grabówku[3].

W styczniu 1952 batalion został przeformowany i zmienił nazwę na 51 batalion łączności Dowództwa Marynarki Wojennej. W jego strukturze znalazł się Ruchomy Węzeł Łączności, a z batalionu wydzielona została kompania sztabowa do obsługi Węzła Łączności MW. W 1953 WŁ został wyłączony ze struktur batalionu. W kwietniu 1954 do dowódcy MW przesłano projekt sformowania na bazie 51 bł pułku łączności. Projekt ten nie został jednak zaakceptowany. W 1955 powstała kompania telefoniczno-telegraficzna i rozbudowano Ruchomy Węzeł Łączności. W lipcu 1957 batalion przedyslokowany został z Gdyni-Grabówka do Wejherowa[3].

Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 82/Org. z 25 lipca 1970 oraz rozkazu dowódcy Marynarki Wojennej nr 049/Org. z 24.10.1970 51 batalion łączności Dowództwa Marynarki Wojennej został z dniem 20 listopada 1970 przeformowany w 11 pułk łączności Marynarki Wojennej[4].

Struktura organizacyjna

W październiku 1946[2]

  • dowództwo i sztab
  • wydział zaopatrzenia materiałowo-technicznego
  • kompania szkolna
  • kompania sztabowa

W 1961[4]:

  • dowództwo i sztab
  • kompania dowodzenia
  • kompania radiolinii
  • kompania kablowo-liniowa,
  • pluton transportowo-gospodarczy
  • pluton remontowy

Sztandar

19 kwietnia 1960 Rada Państwa nadała 51 batalionowi łączności Dowództwa Marynarki Wojennej ufundowany przez społeczeństwo Wejherowa sztandar. 22 maja na rynku w Wejherowie dowódca Marynarki Wojennej kontradmirał Zdzisław Studziński wręczył go dowódcy batalionu[4].

Dowódcy jednostki

  • kpt. Serafin Zieliński 1946 (dowódca kompanii)[1].
  • kmdr ppor. Serafin Zieliński (1946 –1947)
  • kpt. Tadeusz Biliński (1947 –1960)
  • kmdr ppor. Kazimierz Łaskarzewski (1960 –1970)

Przypisy

Bibliografia

  • Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.