32 Samodzielny Pułk Artylerii OPK (136 Samodzielny Pułk Artylerii OPK)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 lipca 1952

Rozformowanie

15 lipca 1974

Nazwa wyróżniająca

nie posiadał

Patron

nie posiadał

Tradycje
Rodowód

32 Samodzielny Pułk Artylerii Przeciwlotniczej

Dowódcy
Pierwszy

mjr Stanisław Jóźwiak

Ostatni

ppłk Franciszek Karpiński

Działania zbrojne
nie uczestniczył
Organizacja
Numer

JW 5145

Dyslokacja

Garnizon Mrzeżyno
Garnizon Bydgoszcz

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju
Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Rodzaj wojsk

Wojska Rakietowe i Artyleria Obrony Przeciwlotniczej Kraju

Podległość

2 Korpus OPL OK
2 Korpus OPK

Skład

Etat Nr 8/66, 8/82

32 Samodzielny Pułk Artylerii OPK (32 spa OPK) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Historia pułku

Na podstawie zarządzenia Nr 0149/Org. Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 9 maja 1952 roku dowódca Okręgu Wojskowego Nr II sformował 136 Samodzielny Pułk Artylerii OPL. Jednostka została zorganizowana w garnizonie Mrzeżyno, w terminie do dnia 1 lipca 1952 roku[1].

W 1957 roku jednostka została dyslokowana do Bydgoszczy i podporządkowana dowódcy 2 Korpusu OPL OK.

W dniu 10 lipca 1959 roku pododdziały pułku dowodzone przez porucznika Zenona Nowaka i podporucznika Czesława Rejowskiego wzięły udział w akcji gaszenia pożaru lasu w rejonie Solca Kujawskiego[2].

W dniu 19 lutego 1960 roku dowódca Wojsk Lotniczych i OPL OK, generał dywizji pilot Jan Frey-Bielecki wręczył pułkowi flagę Wojsk Lotniczych za zajęcie pierwszego miejsca wśród jednostek Artylerii OPL OK w wyszkoleniu za 1959 roku. Była to pierwsza flaga wręczona jednostce Artylerii OPL OK od momentu jej ustanowienia[2].

Na podstawie rozkazu Nr 09/0rg. dowódcy Wojsk Lotniczych i OPL OK z dnia 19 lipca 1960 roku pułk został przeniesiony z etatu Nr 8/66 na etat Nr 8/82[2].

W dniu 10 maja 1962 roku pułk wizytował sekretarz KC PZPR Ryszard Strzelecki w towarzystwie szefa Głównego Zarządu Politycznego WP generała dywizji Wojciecha Jaruzelskiego, dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego generała dywizji Zygmunta Huszczy i dowódcy 2 Korpusu OPL OK generała brygady pilota Tadeusza Krepskiego[2].

W dniu 21 listopada 1962 roku Dowództwo WOPK zorganizowało w pułku pokaz bazy wyszkoleniowej dla personelu kierowniczego jednostek artylerii OPK. Pokaz uzyskał ocenę bardzo dobrą[2].

W 1962 roku pułk zajął pierwsze miejsce wśród jednostek Wojsk Rakietowych i Artylerii WOPK[2].

W sierpniu 1963 roku na terenie 15 Poligonu Artylerii OPK zostały przeprowadzone zawody artyleryjskie baterii małego i średniego kalibru. Pierwsze miejsce wśród baterii średniego kalibru zajęła 2 bateria 136 spa OPK. W tym samym roku pułk został poddany inspekcji przez Główny Inspektorat Szkolenia WP i otrzymał ocenę bardzo dobrą[2].

W dniu 1 lipca 1965 roku na uzbrojeniu pułku znajdowało się szesnaście 57 mm armat przeciwlotniczych S-60 i osiem 100 mm armat przeciwlotniczych KS-19 oraz sześć radiolokacyjnych stacji artyleryjskich SON-9A[3].

Na początku 1967 roku żołnierze pułku otrzymali umundurowanie wojsk lotniczych w miejsce dotychczasowych mundurów wojsk lądowych[2].

Na podstawie rozkazu Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 roku jednostka przejęła numer 32 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, a dzień 9 maja został ustanowiony dorocznym świętem 32 Samodzielnego Pułku Artylerii OPK[4].

Na podstawie zarządzenia Nr 01/Org. Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 2 stycznia 1974 roku dowódca 2 Korpusu OPK rozformował 32 spa OPK w terminie do dnia 15 lipca 1974 roku[2].

Dowódcy pułku

  • mjr Stanisław Jóźwiak (1957)
  • ppłk Franciszek Kuc (od 5 stycznia 1960)
  • ppłk mgr Franciszek Karpiński (do 1974)

Przypisy

  1. Pierwotnie zamierzano sformować 136 pa OPL w Mielcu.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Kalendarium 2 Korpusu Obrony Powietrznej.
  3. Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 31.
  4. Dziennik Rozkazów Tajnych MON z 1967 r. Nr 10, poz. 53.

Bibliografia

  • Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Agencja Wydawnicza ULMAK, Pruszków 2002, ISBN 83-87226-29-7.
  • Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część II, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 3 (24), MAGNUM X Sp. z o.o., maj-czerwiec 2002, ISSN 1505-1196, s. 27-31.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.