Ōtomo no Sakanoue no Iratsume (jap. 大伴坂上郎女; ok. 695 – po 750) – japońska poetka okresu Nara.

Siostra przyrodnia Ōtomo no Tabito, która po śmierci jego żony prowadziła mu dom na Kiusiu i matkowała jego synowi Ōtomo no Yakamochi (który w późniejszych latach poślubił jej córkę)^[1]. Gdy Ōtomo no Tabito zmarł, jego siostra przejęła de facto funkcję głowy rodu, do czasu pełnoletniości Yakamochi, podtrzymując też poetyckie tradycje rodziny Ōtomo^[2].

Jej twórczość pozostawała pod silnym wpływem poetów z Kiusiu, zwłaszcza jej brata i Yamanoue no Okury^[1], którzy stworzyli nowe formy poetyckie, przeznaczone raczej do czytania niż do recytacji i słuchania, będące połączeniem form chińskich i japońskich^[3]. Większość wierszy damy Ōtomo dotyczy miłości (była trzykrotnie zamężna), a także bliskich związków między nią a jej córkami^[1], ale pisała też elegie i wiersze, których tematem były opisy przyrody. Jej poezja miłosna zawiera subtelne studia psychologiczne zakochanej kobiety^[4].

Kolekcja wierszy Ōtomo no Sakanoue no Iratsume zawartych w „Man’yōshū” liczy 84 utwory; jest to największy zbiór poezji kobiecej w tym dziele, a tylko dwóch autorów ma więcej wierszy niż dama Ōtomo. Jej elegia w stylu chōka jest też najdłuższym wierszem autorstwa kobiety w „Man’yōshū”^[1].

Przypisy

Bibliografia

• H. Mack Horton: Man’yōshū. W: Haruo Shirane: The Cambridge History of Japanese Literature. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press, 2016. ISBN 978-1-107-02903-3. (ang.).
• Shuichi Kato: History of Japanese Literature: The First Thousand Years. Palgrave Macmillan, 2014. ISBN 978-1-349-03084-2. (ang.).