osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo |
Wilkowo |
Liczba ludności (2000) |
372 |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
11-440[1] |
Tablice rejestracyjne |
NKE |
SIMC |
0477742 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kętrzyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego | |
53°59′51″N 21°17′34″E/53,997500 21,292778[2] |
Łazdoje (niem. Laxdoyen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 591.
Historia wsi
Wieś lokowana była jako wieś czynszowa na prawie chełmińskim w 1374 na 30 włókach. Na południowy wschód od miejscowości znajdowało się grodzisko pruskie. Grodzisko znajdowało się na terenie uroczyska Niedźwiedzi Kąt (niem. Bärenwinkel). Majątek Łazdoje w 1913 miał powierzchnię 498 ha. W gospodarstwie tym prowadzono chów: 200 szt bydła (w tym 60 krów), 170 szt trzody chlewnej i 500 szt owiec. W latach 20. XX w. właścicielem majątku Łazdoje był major Siegfried Mackentanz, który przestawił gospodarstwo na hodowlę koni.
W 1945 majątek Łazdoje użytkowany był przez Armię Czerwoną. Komendant majątku zasłynął z łupienia okolicy – m.in. ograbił z rzeczy osobistych jezuitów z klasztoru w Świętej Lipce. Zastrzelił też polskiego milicjanta, który próbował przeciwstawić się takiemu procederowi.
Po 1945 w Łazdojach utworzono PGR, który przed likwidacją PGR należał jako zakład do PGR Smokowo.
Mieszkańcy
W Łazdojach w 1818 było 6 domów i 66 mieszkańców. Łazdoje w 1939 miały 174 mieszkańców, a w 1970 249 mieszkańców i 372 w roku 2000. Większość mieszkańców wsi mieszka w popegeerowskim blokowisku. Dzieci uczęszczają do szkoły podstawowej w Wilkowie.
Inne
Niewielki dwór w Łazdojach wybudowany został na początku XX w. Należy on obecnie do osoby fizycznej.
W Łazdojach jest sklep spożywczy. Wieś należy do parafii w Wilkowie.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 698 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71620
Bibliografia
- Mieczysław Orłowicz,"Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii", Agencja Wydawnicza "Remix", Olsztyn, 1991, ISBN 83-900155-0-1, (Str. 178 – grodzisko).
- Rudolf Grenz "Der Kreis Rastenburg", Marburg/Lahn 1976 (Bärenwinkel).
- Małgorzata Jackiewicz-Garniec i Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Wydanie III poszerzone i uzupełnione, wyd. Studio ARTA, Olsztyn 2001, ISBN 83-912840-2-6.
- Kętrzyn z dziejów miasta i okolic, wyd. "Pojezierze" Olsztyn 1978.