tytanit (język polski)
tytanit (1.1)
- wymowa:
- IPA: [tɨˈtãɲit], AS: [tytãńit], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miner. minerał z grupy krzemianów; zob. też tytanit w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sfen, sphen
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) minerał
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. titanium[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sphene, titanite
- bułgarski: (1.1) титанит m
- czeski: (1.1) titanit
- francuski: (1.1) sphène, titanite
- hiszpański: (1.1) titanita
- niemiecki: (1.1) Sphen, Titanit
- rosyjski: (1.1) титанит
- słowacki: (1.1) titanit m
- włoski: (1.1) titanite
- źródła:
- ↑ Nikodem Sobczak, Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych, wydawnictwo Alfa, Warszawa 1986, s. 180.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.