tuŋka (język wilamowski)
czasownik
- (1.1) zanurzyć, umoczyć[1]
- odmiana:
- (1.1) czas przeszły prosty tuŋkt, imiesłów czasu przeszłego gətuŋkt
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tuŋk ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. dunken < swn. thunkōn.
- por. szywałdzki tọŋk, niem. tunken, ang. dunk
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 461.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.