tabiat (język turecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) natura

(1.2) charakter

(1.3) (dobry) smak, gust

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) doğa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. tabiatıyla

rzecz. tabiatlı, tabiatsız, tabiatsızlık, tabiilik

przym. tabiatsız, tabii

związki frazeologiczne:

etymologia:

arab. طبيعة

uwagi:

źródła: