punctuation (język angielski)
rzeczownik
- (1.1) jęz. interpunkcja
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. punctuate
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
punctuation (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) interpunkcja, stawianie znaków przestankowych
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Hasło zostało zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.