krouc (język wilamowski)
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) krzyż[1][2]
- odmiana:
- (1.1) lp krouc; lm krouc
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. krouctak m, kroutiḱ n; zdrobn. kroucła n
- czas. kroucigia / kroucigja
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 292. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 241.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.