konsistent

konsistent (język niemiecki)

przymiotnik

(1.1) konsystentny, spójny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der konsistente ein konsistenter konsistenter	die konsistente eine konsistente konsistente	das konsistente ein konsistentes konsistentes	die konsistenten konsistenten konsistente
Gen.	słaba mieszana mocna	des konsistenten eines konsistenten konsistenten	der konsistenten einer konsistenten konsistenter	des konsistenten eines konsistenten konsistenten	der konsistenten konsistenten konsistenter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem konsistenten einem konsistenten konsistentem	der konsistenten einer konsistenten konsistenter	dem konsistenten einem konsistenten konsistentem	den konsistenten konsistenten konsistenten
Akk.	słaba mieszana mocna	den konsistenten einen konsistenten konsistenten	die konsistente eine konsistente konsistente	das konsistente ein konsistentes konsistentes	die konsistenten konsistenten konsistente

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Konsistenz ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.