klauben (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈklaʊ̯bn̩] IPA: [ˈklaʊ̯ptə] IPA: [ɡəˈklaʊ̯pt]

​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) reg. wybierać, wybrać (pojedynczo z dużej ilości)

odmiana:

(1.1) ^[1] klaub|en (klaubt), klaubte, geklaubt (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Klauberei ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: klauben • abklauben • aufklauben • ausklauben • zusammenklauben

źródła: