köła (język wilamowski)
kȫła (1.1)
köła (1.2)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- kȫła
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) chem. węgiel[1][2]
- (1.2) geol. węgiel[1][2]
- odmiana:
- (1.1) lp köła; lm köła
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. köłagruw ż / köłagrüw ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- swn. kol
- uwagi:
- źródła:
- 1 2
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 314. - 1 2 Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.