jastrzębnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [jaˈsṭʃɛ̃mbʲɲik], AS: [i ̯asṭšẽmbʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. ktoś, kto poluje z jastrzębiem[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jastrząb m, jastrzębie nmos
- przym. jastrzębi
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) ястрабятнік m
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 306.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.