incultus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) roln. nieuprawiany/nieuprawny[1][2]
- (1.2) zaniedbany, nieprzystrojony, nieuporządkowany[1][2]
- (1.3) niewykształcony[2]
- (1.4) zdziczały, prymitywny, nieokrzesany, niecywilizowany[1][2]
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) zaniedbanie[1][2]
- (2.2) nieokrzesanie, brak kultury, wykształcenia[1][2]
- odmiana:
- (1.1-4) incult|us, ~a, ~um
- (2.1-2) incult|us, ~us (deklinacja IV)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1-2) łac. in- + cultus → nie- + zadbany/wytworny
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 3 4 5 Hasło „incultus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 324.
- 1 2 3 4 5 6 Hasło „incultus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. pierwsze, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.