congiunto (język włoski)

wymowa:

IPA: /kon.ˈʤun.to/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) złączony, połączony

(1.2) książk. spokrewniony

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) krewny

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów czasu przeszłego (participio passato) od: congiungere

odmiana:

(1.1-2) lp congiunto m, congiunta ż; lm congiunti m, congiunte ż

(2.1) lp congiunto; lm congiunti

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) annesso, attaccato, avvicinato, connesso, legato, saldato, unito

(2.1) affine, consanguineo, familiare, parente

antonimy:

(1.1) disgiunto, disunito, diviso, sconnesso, separato, slegato, staccato

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. congiungimento, congiunta ż, congiuntiva ż, congiuntivite ż, congiuntivo m, congiuntura ż, congiunzione ż

czas. congiungere, congiungersi

przym. congiuntivale, congiuntivo, congiunturale

przysł. congiuntamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coniunctus < łac. coniungere

uwagi:

źródła: