cacata (język włoski)
- wymowa:
- IPA: /ka.'ka.ta/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wulg. sranie, zesranie się[1]
- (1.2) wulg. gówno
- odmiana:
- (1.1-2) lp cacata; lm cacate
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) defecazione, deiezione, evacuazione
- (1.2) cacca, cacatura, feci, merda, meta, popò, sterco, cacherello, stronzo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cacaiola ż, cacarella ż, cacatoio m, cacatura ż, cacona ż, cacone m
- czas. cacare
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. cacare
- uwagi:
- alternatywna pisownia: reg. cagata
- źródła:
- ↑ Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.