additiv (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˌadiˈtiːf]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) addytywny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der additive ein additiver additiver	die additive eine additive additive	das additive ein additives additives	die additiven additiven additive
Gen.	słaba mieszana mocna	des additiven eines additiven additiven	der additiven einer additiven additiver	des additiven eines additiven additiven	der additiven additiven additiver
Dat.	słaba mieszana mocna	dem additiven einem additiven additivem	der additiven einer additiven additiver	dem additiven einem additiven additivem	den additiven additiven additiven
Akk.	słaba mieszana mocna	den additiven einen additiven additiven	die additive eine additive additive	das additive ein additives additives	die additiven additiven additive
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Addieren n, Addition ż, Adder m, Addend m, Additiv n

czas. addieren, adden

przym. additional

wykrz. adde

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: