-ko (język polski)

wymowa:
IPA: [kɔ], AS: [ko]
​
znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju nijakiego
odmiana:
przykłady:
(1.1) ucho + -ko = uszko (z alternacją ch:sz)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przyr. -ek, -ka
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *-ъko[1]
uwagi:
zobacz słowa kończące się na „-ko”
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.

-ko (język fiński)

wymowa:
znaczenia:

przyrostek

(1.1) czy
odmiana:
przykłady:
(1.1) Onko sinulla kelloa? → Czy masz zegarek?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz słowa kończące się na „-ko”
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.