προφήτης (język nowogrecki)
- wymowa:
- IPA: [pɾo.ˈfi.tis]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) prorok
- odmiana:
- (1.1) M10: lp D. προφήτη; lm προφήτες, D. προφητών
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. προφητεία ż, προφήτισσα ż, προφητάνακτας m
- przym. προφητικός
- czas. προφητεύω
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: ουδείς προφήτης στον τόπο του → nikt nie jest prorokiem we własnym kraju
- etymologia:
- gr. προφήτης
- uwagi:
- źródła:
προφήτης (język starogrecki)
- transliteracja:
- prophḗtēs
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) prorok[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) προφήτωρ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. προφητεία ż, προφῆτις ż
- czas. προφητεύω, προφητίζω
- przym. προφητικός
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla łac. propheta, n.gr. προφήτης
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Abramowiczówna, Włodzimierz Appel, Słownik polsko-starogrecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2023, ISBN 978-83-231-5079-4, s. 373.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.