διάβολος (język nowogrecki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) diabeł
- odmiana:
- (1.1) M20a: lp D. διάβολου / διαβόλου, B. διάβολο , W. διάβολε ; lm M. & W. διάβολοι , D. διάβολων / διαβόλων, B. διάβολους / διαβόλους
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) σατανάς
- antonimy:
- (1.1) άγγελος
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. διαβολίζω
- przym. διαβολικός
- zdrobn. διαβολάκι, διαβολάκος
- przysł. διαβολικά
- związki frazeologiczne:
- στο διάβολο
- etymologia:
- gr. διάβολος < διαβάλλω (oczerniać, zniesławić)
- uwagi:
- forma równoważna διάολος
- źródła:
διάβολος (język starogrecki)
- transliteracja:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) rel. diabeł
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. διαβάλλω
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. διαβάλλω → oczerniać, zniesławiać
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.