ö (język szwedzki)
ö (1.1)
- wymowa:
- [ö:]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) geogr. wyspa[1]
- odmiana:
- (1.1) en ö, ön, öar, öarna
- przykłady:
- (1.1) Mitt i sjön ligger en ö. → Pośrodku jeziora jest wyspa.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) halvö • huvudö • vulkanö • öbo • ögrupp
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) st.nord. ey
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: geografia w języku szwedzkim
- źródła:
ö (język wepski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) noc
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.