zuć

Inherited from Proto-Slavic *jьzuti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zut͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zut͡ɕ/

zuć pf

1. (transitive) to unshoe

   Hypernyms: zemknąć, zjąć

   • Przistąpiwszy żona k niemu przed starszymi zuje boty z jego nog i plunie w oblicze jego, rzekąc: Tak się stanie człowieku, ktory nie udziała domu brata swego, i będzie słynąć imię jego dom zutego.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (reflexive with się) to unshoe oneself
   • Tedy woźny s opolim miał jest ić strugą i posz<e>dł zuw się pośrod strugi z opolim.

     (please add an English translation of this quotation)

• ⇒ Polish: zzuć

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zuć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• Słownik etymologiczny języka polskiego/zuć on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl