zgubić

Polish

Etymology

From z- + gubić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈzɡu.bit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: zgu‧bić

Verb

zgubić pf (imperfective gubić)

  1. (transitive) to lose, to misplace
    Zgubiłam klucze do mieszkania.I've lost the keys to my house.
  2. (transitive) to doom, to ruin
    Miał duże szanse na wygraną, ale zgubiła go pycha.He had a good chance of victory, but his pride doomed him.
  3. (reflexive with się) to lose one's way, to get lost
  4. (reflexive with się) to go walkabout, to go missing

Conjugation

Conjugation of zgubić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zgubić
future tense 1st zgubię zgubimy
2nd zgubisz zgubicie
3rd zgubi zgubią
impersonal zgubi się
past tense 1st zgubiłem,
-(e)m zgubił
zgubiłam,
-(e)m zgubiła
zgubiłom,
-(e)m zgubiło
zgubiliśmy,
-(e)śmy zgubili
zgubiłyśmy,
-(e)śmy zgubiły
2nd zgubiłeś,
-(e)ś zgubił
zgubiłaś,
-(e)ś zgubiła
zgubiłoś,
-(e)ś zgubiło
zgubiliście,
-(e)ście zgubili
zgubiłyście,
-(e)ście zgubiły
3rd zgubił zgubiła zgubiło zgubili zgubiły
impersonal zgubiono
conditional 1st zgubiłbym,
bym zgubił
zgubiłabym,
bym zgubiła
zgubiłobym,
bym zgubiło
zgubilibyśmy,
byśmy zgubili
zgubiłybyśmy,
byśmy zgubiły
2nd zgubiłbyś,
byś zgubił
zgubiłabyś,
byś zgubiła
zgubiłobyś,
byś zgubiło
zgubilibyście,
byście zgubili
zgubiłybyście,
byście zgubiły
3rd zgubiłby,
by zgubił
zgubiłaby,
by zgubiła
zgubiłoby,
by zgubiło
zgubiliby,
by zgubili
zgubiłyby,
by zgubiły
impersonal zgubiono by
imperative 1st niech zgubię zgubmy
2nd zgub zgubcie
3rd niech zgubi niech zgubią
passive adjectival participle zgubiony zgubiona zgubione zgubieni zgubione
anterior adverbial participle zgubiwszy
verbal noun zgubienie

See also

Further reading

  • zgubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zgubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.