zawinić

Polish

Etymology

From za- + winić.

Pronunciation

  • IPA(key): /zaˈvi.ɲit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: za‧wi‧nić

Verb

zawinić pf (imperfective zawiniać)

  1. (intransitive) to be to blame, to be guilty

Conjugation

Conjugation of zawinić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zawinić
future tense 1st zawinię zawinimy
2nd zawinisz zawinicie
3rd zawini zawinią
impersonal zawini się
past tense 1st zawiniłem,
-(e)m zawinił
zawiniłam,
-(e)m zawiniła
zawiniłom,
-(e)m zawiniło
zawiniliśmy,
-(e)śmy zawinili
zawiniłyśmy,
-(e)śmy zawiniły
2nd zawiniłeś,
-(e)ś zawinił
zawiniłaś,
-(e)ś zawiniła
zawiniłoś,
-(e)ś zawiniło
zawiniliście,
-(e)ście zawinili
zawiniłyście,
-(e)ście zawiniły
3rd zawinił zawiniła zawiniło zawinili zawiniły
impersonal zawiniono
conditional 1st zawiniłbym,
bym zawinił
zawiniłabym,
bym zawiniła
zawiniłobym,
bym zawiniło
zawinilibyśmy,
byśmy zawinili
zawiniłybyśmy,
byśmy zawiniły
2nd zawiniłbyś,
byś zawinił
zawiniłabyś,
byś zawiniła
zawiniłobyś,
byś zawiniło
zawinilibyście,
byście zawinili
zawiniłybyście,
byście zawiniły
3rd zawiniłby,
by zawinił
zawiniłaby,
by zawiniła
zawiniłoby,
by zawiniło
zawiniliby,
by zawinili
zawiniłyby,
by zawiniły
impersonal zawiniono by
imperative 1st niech zawinię zawińmy
2nd zawiń zawińcie
3rd niech zawini niech zawinią
passive adjectival participle zawiniony zawiniona zawinione zawinieni zawinione
anterior adverbial participle zawiniwszy
verbal noun zawinienie

Derived terms

adjective

Further reading

  • zawinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zawinić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.