vaða

See also: vada, váda, vadā, vadă, vådă, vāda, and vaþa

Faroese

Etymology

From Old Norse vaða, from Proto-Germanic *wadaną.

Verb

vaða (third person singular past indicative vóð, third person plural past indicative vóðu, supine vaðið)

  1. to wade

Conjugation
Conjugation of vaða (group v-58)
infinitive vaða
supine vaðið
participle (a26)1 vaðandi vaðin
present past
first singular vaði vóð
second singular veður vóð(st)
third singular veður vóð
plural vaða vóðu
imperative
singular vað!
plural vaðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse vaða, from Proto-Germanic *wadaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvaːða/
  • Rhymes: -aːða

Verb

vaða (strong verb, third-person singular past indicative óð, third-person plural past indicative óðu, supine vaðið)

  1. (transitive or intransitive) to wade
  2. (intransitive) to rush (forward, in, etc.) heedlessly
  3. (intransitive) to prattle, to talk nonsense
  4. (intransitive, of fish) to shoal

Conjugation
vaða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að vaða
supine
(sagnbót)		 vaðið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vaðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég veð við vöðum present
(nútíð)		 ég vaði við vöðum
þú veður þið vaðið þú vaðir þið vaðið
hann, hún, það veður þeir, þær, þau vaða hann, hún, það vaði þeir, þær, þau vaði
past
(þátíð)		 ég óð við óðum past
(þátíð)		 ég væði við væðum
þú óðst þið óðuð þú væðir þið væðuð
hann, hún, það óð þeir, þær, þau óðu hann, hún, það væði þeir, þær, þau væðu
imperative
(boðháttur)		 vað (þú) vaðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
vaddu vaðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vaðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að vaðast
supine
(sagnbót)		 vaðist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vaðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég veðst við vöðumst present
(nútíð)		 ég vaðist við vöðumst
þú veðst þið vaðist þú vaðist þið vaðist
hann, hún, það veðst þeir, þær, þau vaðast hann, hún, það vaðist þeir, þær, þau vaðist
past
(þátíð)		 ég óðst við óðumst past
(þátíð)		 ég væðist við væðumst
þú óðst þið óðust þú væðist þið væðust
hann, hún, það óðst þeir, þær, þau óðust hann, hún, það væðist þeir, þær, þau væðust
imperative
(boðháttur)		 vaðst (þú) vaðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
vaðstu vaðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vaðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vaðinn vaðin vaðið vaðnir vaðnar vaðin
accusative
(þolfall)		 vaðinn vaðna vaðið vaðna vaðnar vaðin
dative
(þágufall)		 vöðnum vaðinni vöðnu vöðnum vöðnum vöðnum
genitive
(eignarfall)		 vaðins vaðinnar vaðins vaðinna vaðinna vaðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vaðni vaðna vaðna vöðnu vöðnu vöðnu
accusative
(þolfall)		 vaðna vöðnu vaðna vöðnu vöðnu vöðnu
dative
(þágufall)		 vaðna vöðnu vaðna vöðnu vöðnu vöðnu
genitive
(eignarfall)		 vaðna vöðnu vaðna vöðnu vöðnu vöðnu

Synonyms

Noun

vaða f (genitive singular vöðu, nominative plural vöður)

  1. shoal. school (of fish)

Declension
declension of vaða
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative vaða vaðan vöður vöðurnar
accusative vöðu vöðuna vöður vöðurnar
dative vöðu vöðunni vöðum vöðunum
genitive vöðu vöðunnar vaða/vaðna vaðanna/vaðnanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wadaną.

Verb

vaða (singular past indicative óð, plural past indicative óðu, past participle vaðit)

  1. to wade through water, snow, smoke, fire
  2. to rush

Conjugation
Conjugation of vaða — active (strong class 6)
infinitive vaða
present participle vaðandi
past participle vaðinn
indicative present past
1st-person singular veð óð
2nd-person singular veðr ótt
3rd-person singular veðr óð
1st-person plural vǫðum óðum
2nd-person plural vaðið óðuð
3rd-person plural vaða óðu
subjunctive present past
1st-person singular vaða œða
2nd-person singular vaðir œðir
3rd-person singular vaði œði
1st-person plural vaðim œðim
2nd-person plural vaðið œðið
3rd-person plural vaði œði
imperative present
2nd-person singular vað
1st-person plural vǫðum
2nd-person plural vaðið
Conjugation of vaða — mediopassive (strong class 6)
infinitive vaðask
present participle vaðandisk
past participle vaðizk
indicative present past
1st-person singular vǫðumk óðumk
2nd-person singular vezk ózk
3rd-person singular vezk ózk
1st-person plural vǫðumsk óðumsk
2nd-person plural vaðizk óðuzk
3rd-person plural vaðask óðusk
subjunctive present past
1st-person singular vǫðumk œðumk
2nd-person singular vaðisk œðisk
3rd-person singular vaðisk œðisk
1st-person plural vaðimsk œðimsk
2nd-person plural vaðizk œðizk
3rd-person plural vaðisk œðisk
imperative present
2nd-person singular vazk
1st-person plural vǫðumsk
2nd-person plural vaðizk

Descendants
  • Icelandic: vaða
  • Faroese: vaða
  • Norwegian Nynorsk: vada, va
  • Old Swedish: vaþa
  • Old Danish: vade

References
  • Zoëga, Geir T. (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic‎, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.