uiterlijk

Dutch

Etymology

From uiter (“outer”) +‎ -lijk.

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

uiterlijk n (plural uiterlijken, diminutive uiterlijkje n)

  1. appearance

Adjective

uiterlijk (not comparable)

  1. external

Inflection
Inflection of uiterlijk
uninflected uiterlijk
inflected uiterlijke
comparative —
positive
predicative/adverbial uiterlijk
indefinite m./f. sing. uiterlijke
n. sing. uiterlijk
plural uiterlijke
definite uiterlijke
partitive uiterlijks

Adverb

uiterlijk

  1. latest; at latest; no later than
    De belastingaangifte moet uiterlijk 1 september bij de belastingdienst zijn.
    Tax declaration should be submitted to tax authorities no later than 1 September.

Derived terms
  • veruiterlijken
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.