tknąć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish tknąć, from Proto-Slavic *tъknǫti. Doublet of tkwić.

Pronunciation

  • IPA(key): /tknɔɲt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: tknąć

Verb

tknąć pf (imperfective tykać)

  1. (transitive) to touch, to lay a finger on

Conjugation

Conjugation of tknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive tknąć
future tense 1st tknę tkniemy
2nd tkniesz tkniecie
3rd tknie tkną
impersonal tknie się
past tense 1st tknąłem,
-(e)m tknął
tknęłam,
-(e)m tknęła
tknęłom,
-(e)m tknęło
tknęliśmy,
-(e)śmy tknęli
tknęłyśmy,
-(e)śmy tknęły
2nd tknąłeś,
-(e)ś tknął
tknęłaś,
-(e)ś tknęła
tknęłoś,
-(e)ś tknęło
tknęliście,
-(e)ście tknęli
tknęłyście,
-(e)ście tknęły
3rd tknął tknęła tknęło tknęli tknęły
impersonal tknięto
conditional 1st tknąłbym,
bym tknął
tknęłabym,
bym tknęła
tknęłobym,
bym tknęło
tknęlibyśmy,
byśmy tknęli
tknęłybyśmy,
byśmy tknęły
2nd tknąłbyś,
byś tknął
tknęłabyś,
byś tknęła
tknęłobyś,
byś tknęło
tknęlibyście,
byście tknęli
tknęłybyście,
byście tknęły
3rd tknąłby,
by tknął
tknęłaby,
by tknęła
tknęłoby,
by tknęło
tknęliby,
by tknęli
tknęłyby,
by tknęły
impersonal tknięto by
imperative 1st niech tknę tknijmy
2nd tknij tknijcie
3rd niech tknie niech tkną
passive adjectival participle tknięty tknięta tknięte tknięci tknięte
anterior adverbial participle tknąwszy
verbal noun tknięcie

Derived terms

verbs

Further reading

  • tknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.