szkodnik

Polish

Etymology

From szkoda (“harm”) +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂkɔd.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔdɲik
  • Syllabification: szkod‧nik

Noun

szkodnik m animal

  1. pest, vermin (a destructive insect or other animal that attacks crops, food, livestock, etc.)
    Hypernym: insekt
  2. (computing) malware

Declension
Declension of szkodnik
singular plural
nominative szkodnik szkodniki
genitive szkodnika szkodników
dative szkodnikowi szkodnikom
accusative szkodnika szkodniki
instrumental szkodnikiem szkodnikami
locative szkodniku szkodnikach
vocative szkodniku szkodniki

Noun

szkodnik m pers (female equivalent szkodnica)

  1. a source of harm; mischief-maker, troublemaker
    Synonym: psuj

Declension
Declension of szkodnik
singular plural
nominative szkodnik szkodnicy/szkodniki
genitive szkodnika szkodników
dative szkodnikowi szkodnikom
accusative szkodnika szkodników
instrumental szkodnikiem szkodnikami
locative szkodniku szkodnikach
vocative szkodniku szkodnicy/szkodniki

Derived terms
noun
  • szkodnictwo
adjective
verb

Further reading
  • szkodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szkodnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.