synja

Icelandic

Etymology

From Old Norse synja.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsɪnja/
    Rhymes: -ɪnja

Verb

synja (weak verb, third-person singular past indicative synjaði, supine synjað)

  1. to refuse

Conjugation
synja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að synja
supine
(sagnbót)		 synjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 synjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég synja við synjum present
(nútíð)		 ég syni við synjum
þú synjar þið synið þú synir þið synið
hann, hún, það synjar þeir, þær, þau synja hann, hún, það syni þeir, þær, þau syni
past
(þátíð)		 ég synjaði við synjuðum past
(þátíð)		 ég synjaði við synjuðum
þú synjaðir þið synjuðuð þú synjaðir þið synjuðuð
hann, hún, það synjaði þeir, þær, þau synjuðu hann, hún, það synjaði þeir, þær, þau synjuðu
imperative
(boðháttur)		 synja (þú) synið (þið)
Forms with appended personal pronoun
synjaðu syniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
synjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að synjast
supine
(sagnbót)		 synjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 synjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég synjast við synjumst present
(nútíð)		 ég synist við synjumst
þú synjast þið synist þú synist þið synist
hann, hún, það synjast þeir, þær, þau synjast hann, hún, það synist þeir, þær, þau synist
past
(þátíð)		 ég synjaðist við synjuðumst past
(þátíð)		 ég synjaðist við synjuðumst
þú synjaðist þið synjuðust þú synjaðist þið synjuðust
hann, hún, það synjaðist þeir, þær, þau synjuðust hann, hún, það synjaðist þeir, þær, þau synjuðust
imperative
(boðháttur)		 synjast (þú) synist (þið)
Forms with appended personal pronoun
synjastu synisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
synjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 synjaður synjuð synjað synjaðir synjaðar synjuð
accusative
(þolfall)		 synjaðan synjaða synjað synjaða synjaðar synjuð
dative
(þágufall)		 synjuðum synjaðri synjuðu synjuðum synjuðum synjuðum
genitive
(eignarfall)		 synjaðs synjaðrar synjaðs synjaðra synjaðra synjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 synjaði synjaða synjaða synjuðu synjuðu synjuðu
accusative
(þolfall)		 synjaða synjuðu synjaða synjuðu synjuðu synjuðu
dative
(þágufall)		 synjaða synjuðu synjaða synjuðu synjuðu synjuðu
genitive
(eignarfall)		 synjaða synjuðu synjaða synjuðu synjuðu synjuðu

Synonyms

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

synja

  1. to deny
    sannaði annarr, en annarr synjaði
    one confessed, but the other denied
  2. (transitive, with genitive) to deny (a charge)
  3. (ditransitive, with dative and genitive) to refuse, deny (someone something)
    Hana elskuðu margir ok hon synjaði fám síns vilja
    Many loved her, and she denied few their will

Conjugation
Conjugation of synja — active (weak class 2)
infinitive synja
present participle synjandi
past participle synjaðr
indicative present past
1st-person singular synja synjaða
2nd-person singular synjar synjaðir
3rd-person singular synjar synjaði
1st-person plural synjum synjuðum
2nd-person plural synið synjuðuð
3rd-person plural synja synjuðu
subjunctive present past
1st-person singular synja synjaða
2nd-person singular synir synjaðir
3rd-person singular synir synjaði
1st-person plural synim synjaðim
2nd-person plural synið synjaðið
3rd-person plural syni synjaði
imperative present
2nd-person singular synja
1st-person plural synjum
2nd-person plural synið
Conjugation of synja — mediopassive (weak class 2)
infinitive synjask
present participle synjandisk
past participle synjazk
indicative present past
1st-person singular synjumk synjuðumk
2nd-person singular synjask synjaðisk
3rd-person singular synjask synjaðisk
1st-person plural synjumsk synjuðumsk
2nd-person plural synizk synjuðuzk
3rd-person plural synjask synjuðusk
subjunctive present past
1st-person singular synjumk synjuðumk
2nd-person singular synisk synjaðisk
3rd-person singular synisk synjaðisk
1st-person plural synimsk synjaðimsk
2nd-person plural synizk synjaðizk
3rd-person plural synisk synjaðisk
imperative present
2nd-person singular synjask
1st-person plural synjumsk
2nd-person plural synizk

Descendants
  • Icelandic: synja

References
  • “synja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.