sveigja

Icelandic

Etymology

From Old Norse sveigja, from Proto-Germanic *swaigijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsveiːja/
    Rhymes: -eiːja
    Homophone: sveia

Verb

sveigja (weak verb, third-person singular past indicative sveigði, supine sveigt)

  1. (transitive) to bend

Conjugation
sveigja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sveigja
supine
(sagnbót)		 sveigt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sveigjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sveigi við sveigjum present
(nútíð)		 ég sveigi við sveigjum
þú sveigir þið sveigið þú sveigir þið sveigið
hann, hún, það sveigir þeir, þær, þau sveigja hann, hún, það sveigi þeir, þær, þau sveigi
past
(þátíð)		 ég sveigði við sveigðum past
(þátíð)		 ég sveigði við sveigðum
þú sveigðir þið sveigðuð þú sveigðir þið sveigðuð
hann, hún, það sveigði þeir, þær, þau sveigðu hann, hún, það sveigði þeir, þær, þau sveigðu
imperative
(boðháttur)		 sveig (þú) sveigið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sveigðu sveigiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sveigjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sveigjast
supine
(sagnbót)		 sveigst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sveigjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sveigist við sveigjumst present
(nútíð)		 ég sveigist við sveigjumst
þú sveigist þið sveigist þú sveigist þið sveigist
hann, hún, það sveigist þeir, þær, þau sveigjast hann, hún, það sveigist þeir, þær, þau sveigist
past
(þátíð)		 ég sveigðist við sveigðumst past
(þátíð)		 ég sveigðist við sveigðumst
þú sveigðist þið sveigðust þú sveigðist þið sveigðust
hann, hún, það sveigðist þeir, þær, þau sveigðust hann, hún, það sveigðist þeir, þær, þau sveigðust
imperative
(boðháttur)		 sveigst (þú) sveigist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sveigstu sveigisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sveigður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sveigður sveigð sveigt sveigðir sveigðar sveigð
accusative
(þolfall)		 sveigðan sveigða sveigt sveigða sveigðar sveigð
dative
(þágufall)		 sveigðum sveigðri sveigðu sveigðum sveigðum sveigðum
genitive
(eignarfall)		 sveigðs sveigðrar sveigðs sveigðra sveigðra sveigðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sveigði sveigða sveigða sveigðu sveigðu sveigðu
accusative
(þolfall)		 sveigða sveigðu sveigða sveigðu sveigðu sveigðu
dative
(þágufall)		 sveigða sveigðu sveigða sveigðu sveigðu sveigðu
genitive
(eignarfall)		 sveigða sveigðu sveigða sveigðu sveigðu sveigðu

Noun

sveigja f (genitive singular sveigju, nominative plural sveigjur)

  1. bend
  2. bendiness, flexibility

Declension
declension of sveigja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sveigja sveigjan sveigjur sveigjurnar
accusative sveigju sveigjuna sveigjur sveigjurnar
dative sveigju sveigjunni sveigjum sveigjunum
genitive sveigju sveigjunnar sveigja sveigjanna

Norwegian Nynorsk

Verb

sveigja (present tense sveigjer, past tense sveigde, past participle sveigt, passive infinitive sveigjast, present participle sveigjande, imperative sveig)

  1. (pre-1938) alternative form of sveia

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *swaigijaną.

Verb

sveigja (past participle sveigðr)

  1. (transitive) to bow, bend
  2. (mediopassive) to be swayed

Conjugation
Conjugation of sveigja — active (weak class 1)
infinitive sveiga
present participle sveigandi
past participle sveigðr
indicative present past
1st-person singular sveigi sveigða
2nd-person singular sveigir sveigðir
3rd-person singular sveigir sveigði
1st-person plural sveigum sveigðum
2nd-person plural sveigið sveigðuð
3rd-person plural sveiga sveigðu
subjunctive present past
1st-person singular sveiga sveigða
2nd-person singular sveigir sveigðir
3rd-person singular sveigi sveigði
1st-person plural sveigim sveigðim
2nd-person plural sveigið sveigðið
3rd-person plural sveigi sveigði
imperative present
2nd-person singular sveig, sveigi
1st-person plural sveigum
2nd-person plural sveigið
Conjugation of sveigja — mediopassive (weak class 1)
infinitive sveigask
present participle sveigandisk
past participle sveigzk
indicative present past
1st-person singular sveigumk sveigðumk
2nd-person singular sveigisk sveigðisk
3rd-person singular sveigisk sveigðisk
1st-person plural sveigumsk sveigðumsk
2nd-person plural sveigizk sveigðuzk
3rd-person plural sveigask sveigðusk
subjunctive present past
1st-person singular sveigumk sveigðumk
2nd-person singular sveigisk sveigðisk
3rd-person singular sveigisk sveigðisk
1st-person plural sveigimsk sveigðimsk
2nd-person plural sveigizk sveigðizk
3rd-person plural sveigisk sveigðisk
imperative present
2nd-person singular sveigsk, sveigisk
1st-person plural sveigumsk
2nd-person plural sveigizk

Descendants
  • Icelandic: sveigja
  • Norwegian Nynorsk: sveia, sveie, sveiga, sveige
  • → Middle English: sweyen
    • English: sway
    • Scots: swey

References
  • “sveigja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.